Kazimierz Jankowski napisał(a):
Ogladałem "W naszym domu" i stwierdzam że Karabasz dość przewrotnie stawia tam pytania do Polaków o ich wybory na przyszłość. Tak jak by nie miał pewności co do rezultatu tych przemian, które nastepują, a są one nieuchronne ponieważ Polacy mają dosyć ustroju socjalistycznego i ciągłego stania w kolejce po dobrobyt. Spektakl przedstawia nam trzy
pokolenia Polaków jedni stoją na rozdrożu nie mogąc się zdecydować czy żyć w Polsce czy korzystać z okazji brać paszport i uciekać za granicę. Drudzy ochoczo i z entuzjazmem opowiadają o zmianach w Polsce po 1989 roku oraz nie widzą dużego problemu w tym, że dotychczas byli funkcjonariuszami organów państwowych i wyznawali czerwone poglądy a teraz się przemalują i będą żyć już bez podwójnej osobowości.Są też przedstawiciele pokolenia którzy brali udział w 2 wojnie św i odbudowywali ten kraj z wojennych
zniszczeń. Tym zostają tylko wspomnienia bo nie łączą żadnych perspektyw ze zmianami, które dokonują się w kraju. Czują jakąś wewnętrzną satysfakcję z tego co robili i co udało im się zrealizować ale to zadowolenie podszyte jest jakąś obawą aby ich wysiłek nie został jakimś nieodpowiedzialnym ruchem zniweczony (symboliczna scena ze ściętym drzewem).
Spektakl jest poprawnie zagrany przez wszystkich aktorów. To nie jest jakieś wybitne przedstawienie.
Podczas rozmów możemy się dowiedzieć ciekawych argumentacji uzasadniających poszczególne wybory jakich dokonują bohaterowie spektaklu oraz jakie kryteria brane są pod uwagę.
Myslę że Kazimierz Karabasz chciał nam wszystkim zasygnalizować jak wielka jest waga wyboru i konieczność analizy jego konsekwencji aby dokonać go w pełni świadomie i w przeswiadczeniu że dokonaliśmy go jako ludzie wolni a nie pod wpływem cudzych rad , podszeptów czy jakiejś formie nacisku.
Widziałem jakiś czas temu i przyznam,że oglądało mi się to niczym dokument,którego mistrzem był przecież reżyser.
Zaloguj
Zarejestruj
FAQ
Szukaj
