Forum Polskiego Kina

W filmie "Meta", Kazik, grany przez Witolda Pyrkosza, spogląda w pewnym momencie na powieszone na ścianie fotosy z "Czterech pancernych". Wśród nich jest zdjęcie Wichury, granego oczywiście również przez Pyrkosza.

A propos "Mety", znacie jeszcze podobne filmy - czarno-białe, raczej telewizyjne, kręcone w takiej małomiasteczkowej, "odrapanej" scenerii? Dziękuję za ewentualne podpowiedzi.

Np. "Piękny był pogrzeb, ludzie płakali".

_________________
My żyjemy!

"Cyrograf dojrzałości", "Kradzież" (co prawda tutaj akcja toczy się w dużym mieście, ale też w "odrapanej" scenerii), "Historia pewnej miłości" (tak, jak w poprzednim przypadku).

_________________
Ja w ogóle nie lubię chodzić do kina. A szczególnie nie chodzę na filmy polskie w ogóle...

"Cyrograf..." znam, "Kradzież" i "Historię..." mam nagrane. Jeśli chodzi o "Piękny był pogrzeb...", ciągle czekam na emisję w telewizji. W każdym razie dziękuję. Gdyby ktoś jeszcze interesował się podobną scenerią, należałoby wspomnieć też o filmach Nasfetera: "Małe dramaty", "Kolorowe pończochy" (choć te filmy są akurat w większości kolorowe), "Mój stary".

A np."Dotknięcie nocy"?

Czarno biały, małe miasteczko, obdrapane jak cholera... Tyle, że nie telewizyjne.

Fakt. Dawno oglądałem "Dotknięcie nocy" i powinienem sobie je przypomnieć, tym bardziej, że widziałem je zanim jeszcze doszły do mnie raczej negatywne opinie o tym filmie, natomiast mnie raczej się podobał. Oczywiście nie zwalał z nóg, ale jako pierwszy polski kryminał wypadł nieźle.

Trochę odbiegamy od tematu...no cóż...
Ja obejrzałem kryminał Barei z dużym zainteresowaniem. Szczególnie podobały mi się czarno-białe zdjęcia które wraz z muzyką tworzą niepokojacy, wciągajacy klimat. Niektóre sceny, wręcz dosłownie skojarzyły mi się niemieckim ekspresjonizmem, np Jacenko z kapturem na głowie wymykający się z domu przez podwórko na akcję...Wiem, że sporo widzów drażni gra Kozakiewicza, a idac dalej to jak zbudowana jest postać Romana Jacenki, który zachowując się nerwowo i po cześci sam ściaga na siebie podejrzenia. Z boku, siedząc przed ekranem łatwo jest sobie hipotetycznie pomyśleć, że my byśmy tak głupio nie panikowali jak fotograf, ale przecież w praktyce mogłoby być róznie...Jacenko nie jest zawodowym przestępcą, a przecież decyduje się na naprawdę poważne przestepstwo...

_________________
...nie profesor, tylko satyr..

Film "Milczenie" Kazimierza Kutza, "Kramarz" -Andrzeja Barańskiego, "Planeta Krawiec" - Jerzego Domaradzkiego, "Fucha" - Michała Dudziewicza, "Ryś" - Stanisława Różewicza , Bicz Boży- Marii Kaniewskiej (no tu misteczko jest odmalowane) i "Kardiogram" - Romana Załuskiego (tu miasteczko mniej odrapane ale tak wyglądała większość takich miejscowosci na przełomie lat 60/70
no i świetnie oddane realia życia w tych miejscowościach w tym okresie)
"Nad rzeką której nie ma"- Andrzeja Barańskiego, "Pełnia" - Andrzeja Kondratiuka i "Dwa księżyce"
Andrzeja Barańskiego.

Pozdrawiam

Bardzo dobrze powiedziane Sebastian. Ja nigdy nie rozumiałem tego typu krytyki samego zachowania postaci Jacenki, choć rozumiem, że gra Kozakiewicza nie każdemu przypadnie do gustu. Przy następnym obejrzeniu zwrócę uwagę na te ekspresjonistyczne inspiracje w zdjęciach. Dzięki!

A Kazimierzowi dziękuję za wyczerpującą listę. Proponuję na tym skończyć ten off-top.

Ostatnio,dość przypadkowo,oglądając polskie filmy/seriale,zwróciłem uwagę na biżuterię noszoną na rękach aktorów/aktorek,np.zegarki,pierścionki,łańcuszki itp.Zainteresowała mnie kwestia,czy są to udostępniane do filmów rekwizyty,czy też prywatna własność aktorów.Oczywiście chodzi mi o sceny w filmach,gdzie takie rzeczy widać przypadkowo i nie "grają" one jakiejś szczególnej roli w danym momencie.

_________________
To jest Twoja Bonecka,to jest moja Bonecka,a to jest Bonecka Kanonia 8

W ostatnim odcinku "Układu krążenia" Zbigniew Buczkowski śpiewa piosenkę: "Pieski małe dwa chciały przejść przez rzeczkę, nie wiedziały jak - zrobiły kładeczkę...". Tę samą piosenkę nuci uwodząc jedną z dziewczyn bohater "Dziewczyn do wzięcia", grany również przez Buczkowskiego.

_________________
My żyjemy!

Przeglądałem książkę Buczkowskiego pt. "Pisz pan książkę!" i napisał on w niej, że ta piosenka byłą czymś w rodzaju jego znaku rozpoznawczego - kiedy ubiegał się o rolę w "Dziewczynach...", Janusz Kondratiuk kazał mu zaśpiewać jakąś piosenkę i pierwsza do głowy przyszła mu właśnie ta. No i potem to do niego przylgnęło, do tego stopnia, że bodajże Maklakiewicz i Himilsbach zwracali się do niego "Sibą".