|
W książce Krystyny Gucewicz Andrzej Kopiczyński. Jak być kochanym z 2012 roku aż roi się od błędów. Ogólne mam takie wrażenie, że autorka pisze co jej ślina na język przyniesie, niczego nie sprawdza, ani jej nikt nie sprawdza.
Kilka przykładów:
- pisząc o pierwszej głównej roli Kopiczyńskiego - Obok prawdy, Gucewicz stwierdza, że był to "debiut filmowy Janusza Gajosa", chociaż powszechnie wiadomo, że pierwszą rolą ekranową Gajosa był udział w Panience z okienka.
- przy okazji Jarzębiny czerwonej nie pada data produkcji ani premiery, za to Gucewicza ocenia, że to "dobre kino wojenne, z serii oczekiwanych przez widownię", po czym dodaje, że "za moment", niejako w odpowiedzi na sukces Jarzębiny, pojawią Czterej pancerni i pies, choć serial był emitowany cztery lata wcześniej niż film Petelskich z premierą w 1970 roku.
- kiedy Kopiczyński był w Szczecinie, "teatr obchodził złote gody sceniczne Józefa Grudnickiego", w skład komitetu honorowego weszły takie nazwiska jak Axer, Broniszówna, Brzechwa, Ćwiklińska, Dymsza, Iwaszkiewicz, Kreczmar, Malicka, Opaliński, Szyfman... Zdziwiło mnie, że takie znakomitości pospieszyły z gratulacjami dla zupełnie nieznanego aktora. Sprawdzam i okazuje się, że nie chodzi Grudnickiego, tylko Józefa Grodnickiego, przedwojennego aktora i dyrektora teatrów.
- pisząc o najsłynniejszym spektaklu Teatru Narodowego lat 70., Gucewicz stwierdza, że Hanuszkiewicz "Balladynie-Barbarelli każe jeździć na hondzie", choć na motorze jeździła i na bohaterkę filmu Vadima była wystylizowana Bożena Dykiel grająca Goplanę.
- jeszcze o Balladynie: "Przedstawienie szło ponad 200 razy". Dziwne zaokrąglenie w dół, łatwo sprawdzić, że spektakl zagrano 368 razy.
- kiedy Gucewicz cytuje stary wywiad z Kopiczyńskim, gdzie mówiąc o filmie Juliana Dziedziny, raz używa tytułu Święta wojna, a raz - Wielka wojna, nie wiem czyj to jest błąd.
_________________
"Dostał obsesji na tle żyrandola!"
|
Zaloguj
Zarejestruj
FAQ
Szukaj
