Forum Polskiego Kina

Ja oglądałem kilkakrotnie i żyję. Widocznie jestem odporny.


Co do Wołodyjowskiego to pamiętajmy o tym, że w filmie jest on postacią zdecydowanie drugoplanową i ma znacznie mniejsze pole do popisu niż Łomnicki, aczkolwiek i na tym niewielkim polu dużo nie pokazał.



Pisałem wcześniej i Rafał również wspomniał: Kozłowski.


Aż tak tragicznie nie jest... Owszem, język trochę bardziej "wygładzony" w stosunku do poprzednich filmów Hoffmana, ale na szczęście współczesną polszczyzną ani młodzieżowym slangiem bohaterowie nie mówią.

_________________
My żyjemy!

Zaćwilichowski w wykonaniu Kopiczyńskiego. Król Jan Kazimierz Marka Kondrata, senator Kisiel Gustawa Holoubka, książę Wiśniowiecki Andrzeja Seweryna, Kurcewiczowa Ewy Wiśniewskiej, chan Adama Ferencego...

No bez przesady. Brakuje wyrazistych ról drugoplanowych? A co ci aktorzy mieli jeszcze zrobić, by te role były wyraziste? Króliki z dupy wyciągać, jak mawia moja znajoma kierownik muzyczna jednego z warszawskich teatrów? Czy zrobić z nich tramwaj?*

Czy przypadkiem w tej krytyce nie zachodzi jakaś idealizacja tego, co się widziało w dzieciństwie na niekorzyść tego, co się widziało już jako dorosły?

W "Panu Wołodyjowskim" i "Potopie" też wcale nie było tak, że co rola to perełka. A jakimż to sienkiewiczowskim zaśpiewem mówili Perepeczko albo Teleszyński?

*Szymon Szurmiej uwielbiał opowiadać taki dowcip: Małżeństwo na przyjęciu słucha dowcipu. Co to jest proszę państwa? Można od przodu, można od tyłu, byleby stał? Ależ proszę państwa, proszę się nie gorszyć. To tramwaj. Następnego dnia to samo małżeństwo jest na innym przyjęciu i żona mówi: Proszę państwa, co to jest? Można od przodu, można od tyłu, byleby był sztywny? Na to mąż: No to ciekawe jak ty teraz z tego tramwaj zrobisz.
Przez ten dowcip wśród ludzi związanych z Teatrem Żydowskim czasów Szurmieja funkcjonuje powiedzenie "robić z czegoś tramwaj".

_________________
...i zdanżam na czas proszę pana! www.mariuszgorczynski.pl

Dobry ten dowcip!

_________________
My żyjemy!

Szurmiej w ogóle świetnie opowiadał dowcipy.

Kumplował się z Hoffmanem i o ile mnie pamięć nie myli, to z "Ogniem i mieczem" też miał jakąś propozycję, którą odrzucił, bo Szurmiej pod koniec kariery właściwie wyłącznie odrzucał propozycje filmowe. Za czasów mojej bytności w Teatrze Żydowskim wiem, że odmówił ról w "Przedwiośniu", "Quo Vadis" i "Ślubach panieńskich". W czasie kręcenia "OiM" nie było mnie jeszcze w teatrze, ale coś mi się kołacze, że opowiadał, że Hoffman coś mu tam proponował, jakiś epizod na 1 dzień zdjęciowy no i mu się oczywiście nie chciało.

_________________
...i zdanżam na czas proszę pana! www.mariuszgorczynski.pl

Dowcip genialny

_________________
Film to życie, z którego wymazano plamy nudy - Alfred Hitchcock.

Co do nieudanych perełek w "Potopie"...
Kiedyś dotarłem do informacji, że w pierwotnej obsadzie byli m.in. Dmochowski (Janusz Radziwiłł, Hańcza miał grać mniejszą rolę), Gogolewski (książę Bogusław), Pawlik (Tyzenhauz), Holoubek (król Jan Kazimierz), Pietruski (Sakowicz), Duriasz (Wrzeszczowicz), Lutkiewicz (Soroka), Zapasiewicz (król Karol Gustaw).

Nie co do wszystkich, ale uważam, że film miałby więcej perełek. Pawlik zamiast Szmidta - z uwielbieniem, Gogolewski zamiast Teleszyńskiego - ze smakiem, Lutkiewicz zamiast Filipskiego - z uznaniem. Choć bardzo lubię Niemczyka i Pawłowskiego, to jednak Holoubek i Zapasiewicz byli dużo lepszymi aktorami. Wątpliwości mam tylko przy Dmochowskim / Hańczy i Duriaszu / Voicie.

No i Pietruski zamiast Herdegena. To chyba jedyna rola, przy której uważam, że obaj byliby tak samo świetni. W serialu radiowym z 1968 słyszałem w tej roli Augusta Kowalczyka, też nie mam powodów do narzekań

_________________
"O, niech mnie diabli obedrą ze skóry"

Ja z kolei słyszałem, że Holoubek miał grać księcia Radziwiłła, ale odrzucił tę rolę przez męską próżność - był świeżo po poderwaniu Zawadzkiej i nie chciał zagrać starca.

Ale czy to prawda - nie wiem.

_________________
...i zdanżam na czas proszę pana! www.mariuszgorczynski.pl

Książę Janusz Radziwiłł - Holoubek, Dmochowski, Hańcza plus w serialu radiowym Białoszczyński. To chyba jedna z najlepiej obsadzonych (lub próby w obsadzeniu) postaci
Zawsze można było obsadzić Zawadzką jako ciotkę Kulwiecówną i problem z głowy

_________________
"O, niech mnie diabli obedrą ze skóry"

Gogolewski jako niemal kobieco piękny książę Bogusław? Może nie żartujmy.

_________________
Film to życie, z którego wymazano plamy nudy - Alfred Hitchcock.

Nie wykluczone, ale i oglądając dzisiaj pomimo widocznych teraz (dla mnie oldboya) fastryg i uchybień PW i Potopu, NADAL robią one na mnie wrażenie świetnego kina przygodowego, a OiM - nie.


Chyba się nie znam, ale nie robią one na mnie żadnego wrażenia. Kompletnie. Kilka dobrych nut w marnej piosence nie może być powodem zachwytów i nie mogą jej uratować.

Nic nie mogli zrobić, bo to nie ich wina, tylko reżysera. Żaden z tych powyżej nie miał szansy na ikoniczną rolę Kiemlicza, Soroki, czy Janusza Radziwiłła.

Przyczyn słabości OiM jest kilka:
1. Sam tekst Sienkiewicza chyba był najsłabszy z trójcy, przynajmniej najmniej nośny dramaturgicznie dla widza w XXI wieku,
2. Recepta na udany film z lat 60-70 nie musi być udana w roku 1999. Reżyser nie znalazł odpowiedniego tonu i melodii tej opowieści, do tego kompletnie widz nie ma swojego bohatera, nie ma na kim się oprzeć! Pierwszy raz Hoffman postanowił sam napisać scenariusz i to się zemściło.
Trylogia Sienkiewicza to swoisty komiks, ale wcale nie jest go łatwo przenieść na ekran. Tam wszystkie puzzle muszą do siebie pasować, inaczej układanka się rozsypuje. Tu wiele było z innej układanki lub były w złe miejsca wsadzone. Mało tego, Hoffman nie umiał też odpowiednio natchnąć aktorów i ja im po prostu nie wierzę - widzę poprzebieranych, współczesnych ludzi.

3. Spektakularne fiasko obsadowe ról głównych i pobocznych. Tu można by esej cały napisać. Co z tego, że Hoffman użył czasem niezłych cegieł do budowy, skoro już fundamenty były koślawe i upycha je kolanem, a wszystko kupy się nie trzyma? Żenujące jest patrzeć na Zamachowskiego w butach Łomnickiego, i na jego przerażenie tą sytuacją. Z cały szacunkiem dla Kowalewskiego, ale Pawlikowski i Wichniarz zjadają go na śniadanie w tej roli. O Żebrowskim, Scorupco, czy Malajkacie już nie piszę, bo po co?

4. Braki w budżecie w takich filmach są dość bolesne. Komuna, co by o niej nie powiedzieć, dawała nieograniczony czas, ludzi, konie, wojsko itp. I to widać na ekranie.

5. Gdzie się podziała cała widowiskowość? Gdzie sceny na miarę pojedynku Kmicica z Wołodyjowskim w strugach deszczu z Potopu?

5. Dostaliśmy zatem film anachroniczny, bez bohatera, bez pomysłu, bez oddechu, świeżości i polotu, który zgubił największe walory prozy Sienkiewicza: język i przygodę.

Wyszedł film nie tylko nieudany, ale nudny, co w tej kategorii filmowej jest zarzutem największym z możliwych.

Obaj byli emblematycznymi przykładami tezy: co się nie dogra, to się dowygląda.
Perepeczko jako Nowowiejski i tak niewiele mówi, a Teleszyński był przecież księciem-fircykiem wzorcowym.
Tak, może i były jakieś obsuwy aktorskie, ale w filmie, który ogląda się z zapartym tchem tego nie widać. Sam pisałem o błędzie obsadowym w osobie Gołasa w Potopie, ale on jest sekundy na ekranie i miażdżąca siła całego filmu kompletnie to przykrywa.

Pozwolę sobie pozostać przy swoim zdaniu.

Zgadzam się natomiast co do punktu 4.

_________________
...i zdanżam na czas proszę pana! www.mariuszgorczynski.pl

Ja również pozwolę sobie pozostać przy swoim, bo każdy ma prawo do własnego zdania i rozumiem, że Chojrakowi może się ten film nie podobać - podaje na to wiele argumentów, choć dla mnie nie wszystkie są przekonujące.
Co do pkt 3 i wzmianki o Żebrowskim... Ja nie lubię tego aktora, bo od lat gra słabo, a jego role to czasem istna karykatura. Jednak lata 90. to dla niego najlepszy okres kariery, z wartościowymi występami w Teatrze TV, głównymi rolami u Hoffmana i Wajdy. Skrzetuskiego zagrał całkiem dobrze, jego bohater jest szlachetny, odważny, przystojny i rycerski, bo taki właśnie miał być, jako że to jedna zbardziej płaskich postaci, jakie w Trylogii stworzył Sienkiewicz, brak jej takich pęknięć i zniuansowania, jakie są charakterystyczne dla Bohuna, Kmicica czy nawet Wołodyjowskiego. Ktoś kiedyś napisał (Gombrowicz?), że Skrzetuski to Chrystus w zbroi oficera jazdy - sporo w tym prawdy. Tak więc Żebrowski trudnego zadania nie miał i według mnie wywiązał się z niego bez zarzutu.
A swoją drogą to ciekaw jestem bardzo co będzie mial do powiedzenia o "Ogniem i mieczem" Pan Anatol.

_________________
My żyjemy!