Forum Polskiego Kina

Chylę czoła przed charakteryzatorami Danuty Stenki. Nie poznałem, nie było szans. No dobrze, ale co z głosem? Czy to możliwe, że to NIE BYŁ dubbing? Normalnie w to nie wierzę.
Generalnie mamy ostatnio cały cykl przedstawień, realizowanych w jakichś futurystycznych, nowoczesnych wnętrzach: szybkobieżne windy, wielkie rusztowania z błyszczących rur, wielkie szklane akwaria, marmurowe schody, dworcowe przestrzenie, itp. A ja tęsknię za spektaklami realizowanymi w zwykłym telewizyjnym studiu. Mam już dość tego kapitalistycznego blichtru i full wypasu. Może jestem niedzisiejszy?

Spektaklu jeszcze nie widziałem, ale mam podobnie jak Ty. Wydaje mi się, że większość współczesnych twórców Teatru TV za bardzo skupia się na warstwie wizualnej przedstawienia i w tym wszystkim ginie gdzieś sam tekst i to, co z sobą niesie. Przecież najważniejsza jest sama sztuka, a reszta to tylko - ważny, ale jednak dodatek. Można zrobić teatr, w którym za dekorację posłużą tekturowe meble a i tak będziemy mieli wybitny spektakl. Niestety najwyraźniej dzisiejsi reżyserzy uważają inaczej.

_________________
My żyjemy!

Obawiam się, że to nie kwestia reżyserów, a przynajmniej nie tylko - ale instytucji produkujących, czyli dających pieniądze. Nikt nie wyłoży pieniędzy na spektakl z tekturowymi meblami, na spektakl w stylu, który skończył się mniej-więcej w połowie lat 90. XX wieku. To minęło i se ne vrati.

_________________
...i zdanżam na czas proszę pana! www.mariuszgorczynski.pl

Moja uwaga o tekturowych meblach była pewną metaforą, uogólnieniem, podkreśleniem tego, że często ważniejsze jest nie jak, ale co chcemy powiedzieć.
Aczkolwiek też bym polemizował. Teatr to nie kino czy seriale, to obecnie w TV sfera niszowa, oglądają go ci, którzy teatrem w ogóle zwyczajnie w świecie się interesują. Reszta widzów i tak nie zaszczyci go spojrzeniem - niezależnie od tego jak rozbuchana byłaby warstwa wizualna. Zresztą, na TVP Kultura zdarzają się wciąż spektakle ze skromną, minimalistyczną scenografią, a nawet monodramy.
Tak więc wydaje mi się mimo wszystko, że to nie kwestia pieniędzy, a raczej błędnego myślenia o widzu i zakładania z góry, że ten współczesny musi mieć wszystko w eleganckim błyszczącym opakowaniu. Nie przeczę, tak niestety często bywa. Ale raczej nie w przypadku odbiorców sztuki teatealnej.

_________________
My żyjemy!

Fakt faktem, że niektóre sztuki mają nawet już po pięć powojennych realizacji telewizyjnych. Mam wrażenie, że każdy nowy reżyser/producent chce po prostu zabłysnąć użyciem najnowszych w swoim czasie technologii telewizyjnych. A poprzednie realizacje pokrywa kurz zapomnienia. Smutne to trochę.

Ja właśnie dzięki głosie rozpoznałem Stenkę w Krawcu, bo głos ona ma bardzo charakterystyczny. Rola ta zresztą świetna, jakaś taka upiorna, nieprzyjemna i powodująca spory dyskomfort u widza, a przynajmniej u mnie. Ale ze wszech miar interesująca. Podobnie zresztą jak i intrygujący jest sam spektakl - klimatyczny, wysmakowany estetycznie, z dobrą muzyką, choć zarazem niełatwy w odbiorze. Raczej na lata go nie zapamiętam i z pewnością nie będę miał potrzeby oglądania go po raz kolejny, jednak na tle obecnej mizerii w Teatrze TV jest to przynajmniej jakaś propozycja ze strony reżysera i aktorów.

_________________
My żyjemy!