Forum Polskiego Kina

To prawda! Warto też odnotować, że "Zmiennicy" byli pierwszym i ostatnim, czyli jedynym filmem, w którym spotkali się reżyserski komediowy gigant - Bareja i gigantka komediowego aktorstwa - Irena Kwiatkowska. Jakoś im do tej pory nie było ze sobą po drodze.

_________________
...i zdanżam na czas proszę pana! www.mariuszgorczynski.pl

Jerzy Przybylski "debiutował" u Barei w serialu o kapitanie Sowie w odcinku "Uprzejmy morderca".

_________________
Film to życie, z którego wymazano plamy nudy - Alfred Hitchcock.

Nie widziałem tego, ale określenie "próba nakręcenia komedii" to już pachnie nie najlepiej...



Że to jego łabedzi śpiew. Stracił tam impet, świeżość pomysłów, skondensowanie treści i wyszło z tego ni to, ni owo. Są tam oczywiście przebłyski geniuszu, ale giną w chaosie tysięcy wątków. Dla mnie marna trója. Może się narażę na lincz, ale wg mnie Bareja to nie było serialowe zwierzę.
Gdy Miś i CMZJMZ, były jakimś poetyckim uogólnieniem rzeczy wyższych, tu mamy zwyczajną rąbankę. Bez poezji i z rozwleczoną prozą.

Wg mnie Bareja, który ma sznyt, styl, niebotycznie wysoką formę, gdzie potrafi zaskoczyć i zwalić pod stół ze śmiechu - to Bareja w duecie z Fedorowiczem (Poszukiwany, poszukiwana, Nie ma róży bez ognia) i Stanisławem Tymem (Miś, CMZJMZ, Brunet wieczorową porą).
Jest jeszcze "Niespotykanie spokojny człowiek", który można pokochać za brawurową rolę Janusza Kłosińskiego, ale wielkim nazwać go chyba nie można.

Zatem w zaledwie 9 lat (1972-1980) St. Bareja daje nam 5 pomnikowych komedii. Olimpijski wynik.

A to byś się Chojrak nie zgodził z Janickim, który uznaje "Alternatywy 4", czyli serial, za dzieło życia Barei.

_________________
...i zdanżam na czas proszę pana! www.mariuszgorczynski.pl

Z pewnością nie!

Marsjaninowi ... jako wzorcowy nie, ale jako przykład pewnego odejścia od schematu w narracji, jak najbardziej. Sam K.T. Toeplitz zwrócił uwagę na nowoczesność konstrukcji scenariusza. Przypuszczam, że chodziło między innymi o to przełamanie i zmianę postaci wiodącej. Najpierw na pierwszym planie Krzakoski, potem Ferde...za to Z.Kałużynski wytknął właśnie to jako błąd w filmie Barei, ale po za jeszcze jedną krytyczną uwagą, bardzo chwalił...



Jan Laskowski był już przecież uznanym operatorem. Miał na koncie tak ciekawe projekty jak ,,Pociąg", ,,Ostatni dzień lata", ,,Do widzenia, do jutra" czy ,,Barierę". W ,,Co mi zrobisz jak mnie złapiesz" kręcił z ręki, bo taki miał właśnie zamysł na ten film Bareja. Osobiście sceny paryskie uważam za bardzo ładne wizualnie



Niewątpliwie język jest siłą przewodnią tych najbardziej barejowskich filmów reżysera Barei...
ale jak sam wiesz, również w inny sposób starał się coś przekazać czy rozśmieszyć odbiorcę...
W ,,CMZJMZ" na przykład :
- całowanie Krzakoskiego z Dudałą z tymi cmoknięciami i czerwonymi twarzami jak żywo przypminające powitania najwyższych prominentów
- grzebiący bez przerwy w nosie Dudała -wspominał o tym przy innej okazji przez Rafał Dajbor
- Mrugała wchodzący przez moment takim musicalowym krokiem po schodach ambasady - szczególik, ale bardzo zabawny...
- Krzakoska jeżdżąca maluszkiem z cały czas włączonym kierunkowskazem...

Bareja chyba uwielbiał ruch, jego bohaterowie często się gdzieś przemieszczają, gonią...np przemieszczająca się przez pół filmu Krzakoska,a za nią Ferde, pogoń Michała Romana za Kowalskim w ,,Brunecie...", goniący do "Apisu" Pręgowski w ,,Misiu", czy przepiękna pogoń małej grupki kolarskiej za uciekającym liderem Zenkiem w czapce Uszatce
W ,,Nie ma róży bez ognia" jest naprawdę sporo gagów wizualnych, że tak się lapidarnie wyrażę :
- wciąganie lodówki przez Filikiewicza i pana Poganka
- kapitalna scena gdy Zenek wyrzuca Filikiewicza przez zamknięte drzwi
- i perepetie tegoż w nowym mocno usterkowym mieszkaniu
- a podróż/wspinaczka skacowanego Filikiewicza na dach bloku to bardzo symboliczne nawiązanie do kina niemego




W pewnym sensie kontynuatorem jest Marek Koterski, na pewno jeśli chodzi o język, który jest w jego filmach bytem szczególnym, wysoce autonomicznym, badanie i eksperyment jednocześnie...

_________________
...nie profesor, tylko satyr..

Jak dla mnie to w "Zmiennikach" jest całkiem sporo odniesień do jego wcześniejszych filmów.Tak, jakby mistrz przeczuwał, że to jego ostatnie dzieło, więc chciał zrobić coś w rodzaju podsumowanie. Tak np. Mysz Tradycji i Postępu to ewidentne nawiązanie do "Misia". Dialog recepcjonisty z praktykantem to niemal kalka rozmowy kierowcy pługu (Kobuszewski) z uczniem w "Brunecie wieczorową porą". Droga Jacka z Zatorów do pracy przypomina trochę drogę tego robotnika w "co mi zrobisz...", granego przez Nalberczaka. Wreszcie jeden z głównych wątków serialu, czyli Kasia ukrywająca się w męskim przebraniu jako Marian Koniuszko, to w pewnym sensie powtórzenie motywu z "Poszukiwanego, poszukiwanej"

Ciekawe spostrzeżenie Pietia



Może...Lubię jego ostatni serial, ale coś w tym jest co piszesz, nie jest to tak dobre jak jego wcześniejsze rzeczy, ale ,,Alternatywy 4" to kapitalna rzecz, już dla samego genialnego Wilhelmiego w roli dozorcy warto, a przecież jest dużo więcej...

_________________
...nie profesor, tylko satyr..

Dla mnie "Zmiennicy" to nade wszystko filmowa dokumentacja wyglądu Warszawy AD 1986 - najdawniejszego który obejmuję swoją pamięcią. Wiele miejsc pokazanych w serialu wielokrotnie zmieniło swój wygląd - a ja je pamiętam takie właśnie, jak w "Zmiennikach". Doskonale pamiętam wymianę rur na ulicy Kruczkowskiego. To wzdłuż niej jedzie Hryniewicz wioząc Rewińskiego i zostaje strąbiony przez Błaszczyk w Żuku, co kończy się wymianą złośliwości między kierowcami. Położony niedaleko mnie hotel Solec, z którego wytacza się pijany Rewiński. Już tego hotelu nie ma, stoi tam inny budynek. Wygląd przystanków autobusowych. Oj, dużo tego. Oglądanie "Zmienników" to dla mnie zawsze - nomen omen - "podróż sentymentalna", wzmacniana jeszcze faktem, że w serialu zagrali m.in. Mariusz Gorczyński, moja koleżanka z Teatru Żydowskiego Alina Świdowska w roli sekretarki Kłuska a także cały tabun moich rozmówców o Gorczyńskim, których wypowiedzi wiszą na stronie - Mieczysław Hryniewicz, Zdzisław Rychter, Jerzy Moes, Zdzisław Szymborski, Bohdan Krzywicki, Marian Opania, Andrzej Gawroński, Ewa Florczak, Stanisław Pąk, Marek Kępiński, Karol Stępkowski (to właśnie on jako portier robi "za Kobuszewskiego")... Oraz Jerzy Tkaczyk i Marysia Klejdysz, z obojgiem się zaprzyjaźniłem w Skolimowie, obojga już nie ma. Tak więc niestety przy "Zmiennikach" nie bardzo umiem być obiektywny.

_________________
...i zdanżam na czas proszę pana! www.mariuszgorczynski.pl

Ja podobnie jak chojrak zdecydowanie wolę Bareję filmowego niż serialowego. "Zmiennicy" zawsze wydawali mi się jacyś wysileni i mało zabawni, trochę zbyt grubo ciosani. Nie mam sentymentu do tego serialu, podobnie zresztą jak i "Alternatywy 4" nie są czymś, co jakoś szczególnie lubię - doceniam, ale fanem wielkim nie jestem. Gdybym miał jednak wartościować, to za wyraźnie lepszy z tych dwóch seriali uważam ten wcześniejszy.

_________________
My żyjemy!

Pietia zauważył ciekawe zjawisko, w tym coś może być.

Owszem, ale my tu dyskutujemy o wartościach artystycznych, a nie dokumentalnych. Taki walor może mieć każda filmowa szmira.

Piszesz, jakby ktoś z nas ten film ganił, a przecież tak nie jest.


Przecież wyraźnie pisałem, że reżyser nie stworzył filmu "poszarpanego" bo inaczej nie umiał, tylko, że tak zamierzył. Do tego dochodzi jednak dominanta osobowościowa, Bareja to nie był szczególarz i do tego lubił zjeść dobrze w domu, więc zwiewał z planu, choćby się paliło i waliło... No i z forsą było zawsze krucho, stąd te sceny paryskie i londyńskie wyglądają na kręcone na wariata, bez zezwoleń itp.

Oczywiście, no trudno, żeby w filmie komediowym wyłącznie śmieszyć tekstem - tak się nie da. Ale główne armaty Barei to jednak język.


Znowu się narażę, ale Anioł, jak dla mnie, ma za dużo z Dyzmy. Wilhelmi jedzie toczka, w toczkę tym patentem. Są tam oczywiście znakomite role, udane gagi, ale wszystko to jest takie jakieś...
Gdy w kinie Bareja frunie, tu jedynie pełznie. I ta zgrzebna realizacja, ponury nastrój... Gdy w Misiu tempo jest zawrotne i nie patrzymy na pobocze, tu niestety mamy czas się porozglądać i co widzimy? Koszmarnie oświetlone sceny, licha taśma, byle jakie kadrowanie, niewyraźny dźwięk etc. Czterdziestolatek, to przy tych serialach dzieło sztuki. Serial bez głównego bohatera/ów to bywa męcząca sprawa.

Nie. My tu dyskutujemy o Stanisławie Barei, a nie o wartościach artystycznych. Tytuł wątku brzmi "Stanisław Bareja", a nie "Wartość artystyczna filmów Stanisława Barei". To znacząca różnica. Ponadto nie wywodzę tezy, że wartość dokumentacyjna implikuje wartość artystyczną. Napisałem jedynie, że dla mnie "Zmiennicy" mają taką właśnie wartość. Nic poza tym.



Cytowany przeze mnie już wielokrotnie Janicki twierdził zachwycając się "Alternatywy 4", że jednym z największych walorów serialu jest rola Romana Wilhelmiego, dla którego rola Anioła jest filmową rolą życia. No moim zdaniem jednak nie. Wg mnie jednak zdecydowanie Dyzma. W roli Anioła Wilhelmi jest bezwzględnie śmieszny, ale zgadzam się z przedmówcą. Anioł "śmierdzi" Dyzmą. Gdy byłem dzieckiem to te dwie role Wilhelmiego mi się w głowie nałożyły na siebie, był czas, że ich nie rozróżniałem. Nawet zachwycony przecież Wilhelmim jego biograf, Marcin Rychcik bez ogródek pisze, że w roli Anioła aktor, cytuję, "chwilami zagrywał się bez opamiętania".

Moim zdaniem gdyby Anioła zagrał aktor mniej utalentowany, a przede wszystkim - dysponujący mniejszą dawką łobuzerskiego, gangsterskiego wręcz wdzięku, to ta rola - tak zagrana - byłaby rolą przeszarżowaną. To się mogło udać tylko Wilhelmiemu, ale zgadzam się, że trudno się - patrząc na to, co Wilhelmi naprawdę potrafił - rolą Anioła aż tak zachwycać.

_________________
...i zdanżam na czas proszę pana! www.mariuszgorczynski.pl