"Dzieje mistrza Twardowskiego", czyli reżyser filmów o Panu Kleksie ekranizuje powieść Kraszewskiego i mierzy się z podaniami o księżycowym wędrowcu w kontuszu. Seans bardzo mi się spodobał już od pierwszych minut, kiedy na ekranie widzimy mroczny orszak jeźdźców galopujących w rytm niepokojącej muzyki Andrzeja Korzyńskiego, później zaś jest coraz bardziej ciekawie. Gra aktorska bez zarzutu - szczególnie Rafał Królikowski sprawdził się idealnie w roli diabła czyhającego na duszę Twardowskiego. Scenografia, kostiumy i charakteryzacja robią wrażenie, choć może nie do końca dorównują tym z filmów zagranicznych, ale i tak jest niezmiernie urocza. Zabawna jest scena, w której Twardowski (grany przez Olbrychskiego) dowiaduje się, że jego żona nie wygląda wcale jak piękna młoda panna tylko jak... i w lustrze pojawia się jej prawdziwe oblicze... Maryli Rodowicz! xD
Do najlepszych scen zaliczam scenę, w której mistrz Twardowski przyzywa ducha zmarłej królowej, ale błąd króla Zygmunta doprowadza do tragedii... Lubię też cytat diabła Królikowskiego, kiedy młody Twardowski zamachuje się miotełką z wodą święconą. "Pohamuj się waść! To nie konewka!".
Wadą filmu mogą być niektóre efekty specjalne oraz dziwaczny finał, w którym Twardowski zostaje porwany do góry, a jego uczeń strąca dwa diabły za pomocą zaklęcia "Apage satanas"... i lecą napisy końcowe z piosenką "Dzieje mistrza Twardowskiego są owiane tajemnicą". No rzeczywiście są owiane tajemnicą, skoro jedyne, co widzimy na końcu, to Twardowski jako kometa lecąca w nieznane....
Myślę, że ten film jest dziś mało znany, bo później przyćmiła go zła sława "Wiedźmina" oraz nachodząca w następnych latach popularność trylogii "Władców pierścieni", ale dla mnie "Dzieje mistrza Twardowskiego" to prawdziwa perełka!
Zaloguj
Zarejestruj
FAQ
Szukaj
