Forum Polskiego Kina

No ale JAK tańczy? Dzis wylądowałby na YT pod hasłem "ale urwał".





No, w filmie to raczej rzępoli masakrycznie:-)






Mylisz niedorozwinięcie umysłowe z ograniczeniem umysłowym. Tak - czlowiek nieoczytany ZAWSZE jest inteletualnie ograniczony.

_________________
Film to życie, z którego wymazano plamy nudy - Alfred Hitchcock.

Chojrak, nie żebym się czepiał...ale musisz się zdecydować...

_________________
...nie profesor, tylko satyr..

Tyle, że on tańczył WTEDY, nie dzisiaj. Robił to w pięknym stylu, powiedzmy z Radomia... Słabo jak na fordansera w Adrii, ale być może znacznie lepiej niż przeciętny obywatel II RP wtedy.
Tak brawurowo i filuternie chyba nie tańczy człowiek ograniczony umysłowo?

Patrz wyżej.
Zresztą Okudżawa też rzępolił...a wzruszał niemożebnie. A jak rzępolił Einstein!
Nigdy nie słyszałęm by uważano ich za ograniczonych, było wręcz przeciwnie.

No oczywiście nie jestem ekspertem medycznym od tych spraw, ale:


http://encyklopedia.pwn.pl/haslo/ograni ... 50314.html

Upośledzenie umysłowe u Dyzmy??? Nie zgadzam się.
NADAL trzymam się tego, że Dyzma nie był ani upośledzony, ani ograniczony umysłowo, nawet lekko.
Na mój chłopski rozum, "intelektualne ograniczenie" w potocznym znaczeniu oznacza proporcjonalnie nisko zawieszoną i nieprzekraczalną granicę intelektu, poza którą dany osobnik już wyjść nie może. Czy coś takiego mamy choćby zasugerowane w serialu? W którym miejscu niby? Konkretnie?

Jeżeli na spokojnie popatrzysz na tę postać, to oprócz tego, że jest on z pewnymi widocznymi brakami w ogładzie, i edukacji (absolutnie cechy nie mówiące o bieżącej czy potencjalnej inteligencji !), zupełnie zdrowym i przeciętnym człowiekiem. Widzimy wszak, jak w szybkim czasie nabiera ogłady i błyskawicznie uczy się. Co stoi na przeszkodzie, by po 2-3 latach prezesowania w Banku Zbożowym stał się on tak cwanym wyjadaczem jak Kunicki? A o nim chyba nikt nie powie, że był ograniczony intelektualnie? A przypominam: Kunik w sprawach biznesowych był mądrzejszy od całego ówczesnego Rządu...

Jako psychiatra niedzielny, zaryzykuję tezę, że człowiek pozbawiony jakiś większych zaburzeń w toku myślenia (były takie?), umiejący się świetnie znaleźć w każdym otoczeniu, ambitny, romantyczny (Jack London), muzykalny (gust jest sprawą indywidualną), potrafiący być uroczy lub piekielny kiedy trzeba, sprytny, twardo stojący na nogach realizmu, umiejący wykorzystać przypadek losu, o trzeźwym stosunku do swojej sytuacji (świetnie wie o swoich atutach i brakach!), przyjmujący skutecznie wiedzę od innych, wykazujący normalne (w sensie statystycznym) podejście do pieniędzy, sławy i kobiet - jest człowiekiem zupełnie zdrowym pod kątem psychiatrii. Przynajmniej nic nie wiemy, o jakiejś jego (Dyzmy) ułomności w tej sprawie.

Owszem, jest jeszcze sprawa Boczka, ale to raczej problem moralności, a nie intelektu. Dyzma byłby bałwanem, gdyby Boczka ignorował i się go NIE obawiał. Reakcja była oznaką poprawnej zdolności rozumowania, choć przecież nie do zaakceptowania pod względem moralnym.
Jego reakcja jest przecież stopniowana: najpierw zbycie natręta, potem ulegnięcie szantażowi, a dopiero po nachalnym napastowaniu i eskalacji żądań - doprowadzony zostaje do ostateczności i osaczony, ze strachu decyduje się (acz niechętnie), na rozwiązanie "definitywne" . Czy tak postępuje upośledzony umysłowo?

Nie widzę dużej sprzeczności w swoich zeznaniach....
Nigdy nie twierdziłem, że książka Kosińskiego jest 100% koszerna, jeżeli chodzi o oryginalność.
I tak, jądro schematu zapożyczył, ale rozwijając to w nieco inną opowieść. Echa pierwowzoru słyszymy, ale bebechy są inne. A bohater krańcowo różny.

Czemu z Radomia ?... , nie lepiej z Hrubieszowa, w końcu z tego powiatu przybył do stolicy Dyzma...no i nazwa tego miasta pada w filmie z ust restauratora granego prze Lecha Ordona - ,,na Hrubieszów to pan może jesteś dobry, ale tu jest Warszawa, Paryż północy..."
Tak w ogóle, to trzeba jednak rozróżnić oba popisy taneczne Dyzmy. W ,,Adrii" tańczy z partnerką i jest bardzo niezgrabny, delikatnie mówiąc ... a jeśli chodzi o jego solówkę, to faktycznie,w tym przypadku jest brawurowo i filuternie, jak to ładnie nazwałeś Chojrak...




Dyzma grający na mandolinie śmieszy i wzbudza politowanie, jednocześnie wzruszając, bo faktycznie bije z tego smutek człowieka któremu się nie wiedzie...



Też jestem tego zdania...



Tutaj bym nie wysuwał tak daleko idących wniosków...Dyzma dosyć zręcznie, a momentami instynktownie wykorzystywał to co usłyszał od tej czy innej osoby i sam zaczął rozgrywać...jednocześnie będąc też rozgrywanym( przez komisarza policji)...ale czy później sam potrafiłby wpaść na tak genialne i jednocześnie proste pomysły jak Kunik...raczej nie. Czy uczył się szybko...zależy czego. Z angielskim raczej mu nie szło...






Niech będzie...dużej nie...

_________________
...nie profesor, tylko satyr..

No już nie przesadzaj, jakiejś dokumentnej wolty przecież nie wykonałem!

Ale za to piosenkę miał całkiem fajną. Za zu zi za zu zaaaa....

No dobrze, rzeczywiście szło mu to opornie.
Ale w takich warunkach mało komu szłoby lepiej: nieustanny stres przed demistyfikacją, uczeń już stosunkowo leciwy, konieczność absolutnej konspiracji - stąd samouczek zamiast lektora. Nie robię przecież z Dyzmy jakiegoś geniusza, wszystkie znaki na niebie i ziemi mówią, że był absolutnie przeciętny pod tym względem.
Czy mógł sięgnąć szczytów Kunika? Tego oczywiście wiedzieć nie możemy na 100%, ale kompletnie tego wykluczyć nie można. Osiągając wiek Kunickiego, po kilku/kilkunastu latach na górach władzy, krążąc wśród śmietanki towarzyskiej, oglądając z bliska mechanizmy władzy, biznesu i polityki, mając wreszcie kapitalne możliwości i wpływy - jego biznesowy spryt mógłby spokojnie wystrzelić. Nikodem D. wszak gubi się w planach Kunika na samym początku, nie z braku rozumu, tylko z braku prostej na ten temat wiedzy i umiejętności. Dotąd raczej martwił się co zje na kolację, a nie gdzie lombardować państwowe rezerwy zbożowe, czy jak prowadzić księgi handlowe. Kunicki zdaje się też uniwersytetów nie pokończył i z drobnego oszusta wspiął się na niebotyczny (licząc od miejsca startu) poziom.
By zostać rekinem biznesu potrzeba kilku rzeczy oprócz tęgiej głowy: gotówki, dostępu do informacji, możliwości realizacji (zezwolenia, koncesje, przychylność polityków etc.), umiejętności ryzykowania oraz szczęścia. A tego wszystkiego Kochany Król Złoty ma aż w nadmiarze. Więc, ...kto wie?


O! No to jest nas już dwóch!

Trzech. Także moim zdaniem postać Dyzmy nie wypełnia cech człowieka upośledzonego. Bez przesady. No chyba, że przyjmiemy powtarzaną pół żartem pół serio definicję, że nie ma ludzi zdrowych, a jedynie źle zdiagnozowani lub jeszcze niezdiagnozowani. Tym sposobem rozumując cały świat składa się z ludzi mających coś nie tak...

_________________
...i zdanżam na czas proszę pana! www.mariuszgorczynski.pl

Myślę, drodzy Koledzy, że sam Dołęga - Mostowicz nie analizował Dyzmy tak szczegółowo, jak to czynicie. Ba, mógłby się z Waszej dogłębnej analizy sporo o swoim bohaterze dowiedzieć

Bo u Dołęgi-Mostowicza postać ta jest o wiele mniej ciekawa, niż kreacja, którą na podstawie tejże postaci stworzył Roman Wilhelmi. Pisarz chciał pokazać z jakich zer składa się otoczenie Dyzmy, że takiego nieciekawego prostaka wywindowało tak wysoko. A Wilhelmi stworzył kreację, która przewyższyła zamiary pisarza.

_________________
...i zdanżam na czas proszę pana! www.mariuszgorczynski.pl

Miejmy na uwadze, że "Kariera ND" to tzw. literatura wagonowa, coś jak Winnetou Karola Maya, gdzie tam byś chciał jakichś pogłębionych rysów charakterologicznych?
Błyskotliwy był tam pomysł, a jeszcze większe emocje budziła krytyka rządu. Ale literacko to mówiąc szczerze żaden szał... Może późniejsze powieści były lepsze, nie wiem.
Ktoś chce poczytać?

https://wolnelektury.pl/katalog/lektura ... dyzmy.html


KND to praktycznie gotowy scenariusz do obleczenia w ciało filmowe. Rybkowski zrobił z tego brylant: obsadą, scenografią, kostiumami. Tekst prawie nie zmieniony, a jaka przepaść w doznaniach odbiorcy! Naraże się tu Rafałowi, ale powiem zdecydowanie: w tym wypadku film jest o parę długości lepszy od książki.

W tej sytuacji się nie narazisz. Ja miałem na myśli jednak inną literaturę. Mówiłem o sytuacji, w której wielki filmowiec tworzy swoją interpretację dzieła wybitnego pisarza. Uważam, że nie ma sensu dyskutować, czy "lepszy film czy książka" w przypadku np. "Panien z Wilka". Albo "Lalki". Albo nawet "Pokotu".

Ale Dyzma to jednak rzeczywiście literatura popularna. Tu nie mam zastrzeżeń. I coś w tym jest, że serial Rybkowskiego przebił książkę. Podobnie jest np. z "Zaklętymi rewirami".

_________________
...i zdanżam na czas proszę pana! www.mariuszgorczynski.pl

No tak. Brakło Mu wiedzy, ale w końcówce powieści, ten facet dobiegający czterdziestki, zrozumiał, że nie da się dłużej jechać tylko na przypadku czy na powtarzaniu tego co mówią inni.
Zaczął się uczyć.

Podeprę się fragmentem książki:

-Nikodem sporo czasu poświęcał nauce. Zamykał się w bibliotece z Ponimirskim lub sam i czytał. Robił to z niechęcią, lecz miał dość sprytu na to, by zrozumieć, jakie korzyści daje książka lub język obcy.



Ja bym powiedział, że ekranizacje niemal dorównały, albo dorównały swoim książkowym pierwowzorom. Ale, że przebiły? Nieee

A tak z ciekawości, też uważasz, że był ograniczony umysłowo?