Chojrak napisał(a):
Katechizm może i jest uniwersalny, ale prawa i obyczaje z niego wynikające już nie zawsze. W zależności od kraju, czy gałęzi wiary znacznie różnią się czasami (choćby sprawa celibatu).
KKK dotyczy tylko kościoła katolickiego, więc inne gałęzie wiary nie mają tu nic do rzeczy.
A akurat celibat to nie jest kwestia wiary czy moralności tylko dyscypliny, więc nie leży w gestii Katechizmu, tylko prawa kanonicznego, które zmienia się zgodnie z obowiązującą wiedzą, w pewnym stopniu również obyczajami, itd. Starożytne prawo kościelne też różniło się od średniowiecznego, a średniowieczne od potrydenckiego.
Jeśli chodzi o samobójstwo, zmiana polega na tym, że dostrzeżono, iż samobójcy często mogą działać nie w pełni świadomie i dobrowolnie, co pozbawia ten czyn istotnych cech grzechu ciężkiego. Przy czym to jednak nie broni Wołodyjowskiego, chyba że faktycznie popadł w rozpacz czy zaburzenia psychiczne.
Natomiast generalnie z resztą Twojej wypowiedzi mniej lub bardziej się zgadzam. Nie jestem wielkim fanem romantyzmu, a mesjanizm zawsze traktowałem z przymrużeniem oka, już prędzej Słowacki i jego winkelriedyzm. (Za Sienkiewiczem też nie przepadam, ale za to przepadam za "Przygodami Pana Michała"
). No a te bohaterskie, patriotyczne, honorowe samobójstwa to też moim zdaniem nic godnego pochwały (to może będzie kontrowersyjne, co powiem, ale pojęcie honoru w ogóle wydaje mi się sprzeczne z katolicką wiarą).
Mógłbym dużo mówić (może mnie jeszcze do tego sprowokujesz
), ale ja osobiście odżegnuję się od takiego zwyczajowego pojęcia patriotyzmu na rzecz prawidłowo rozumianego katolicyzmu. Chyba że przyjmiemy taką definicję zbieżną z nauką społeczną Kościoła, tzn. nie patriotyzm jako kult jakiejś abstrakcyjnej idei Ojczyzny przez wielkie O, czy jakiegoś ludu albo narodu, czy terenu z nim związanego (ma to szczerze mówiąc cechy pogańskie), ale przede wszystkim o troskę o społeczeństwo zrzeszone jako państwo, jakieś wartości, które to społeczeństwo wnosiło i wnosi do ogólnie pojętej kultury ludzkiej. Ja na przykład jestem dumny z Polski, ale nie dlatego, że jest mesjaszem narodów, czy przedmurzem albo bastionem chrześcijaństwa, tylko dlatego, że stąd pochodzi moja rodzina, tu jest miasto, w którym się wychowałem i z którym łączą mnie dobre wspomnienia, stąd pochodzi wielu twórców, filmowców, muzyków, których twórczość lubię, mamy tu piękne góry, łąki, pola, lasy i nie najgorsze morze.
Zaloguj
Zarejestruj
FAQ
Szukaj
