Forum Polskiego Kina

Oglądaliście "McImperium" ('The Founder') Roberta Siegela? W finale Ray Kroc, założyciel potęgi McDonald's (Michael Keaton) przyznaje się otwarcie braciom McDonald dlaczego ich wykupił: otóż po to by mieć ich nazwisko w nazwie firmy. Gdyby nazwał firmę swoim własnym środkowoeuropejskim nazwiskiem - sukces marketingowy na pewno nie byłby tak imponujący.

Otóż nadanie filmowi tytułu "Najmro" - to w naszych polskich warunkach bardzo trafny ruch marketingowy.

-----------------------------------------------------------------------------------------

Przeżycie filmowego Najmro to i tak małe miki w porównaniu ze szczęśliwym przeżyciem przez żonę Polańskiego Sharon Tate tragedii przy Cielo Drive w filmie Tarantino.

Bynajmniej nie jest ''Najmro'' historią Zdzisława Najmrodzkiego, nie traktuje też o PRL-u. To raczej rodzaj wariacji, a powyższe są właściwie punktem wyjścia do nieskrepowanej zabawy kinem wraz z jego atrybutami, czyli na przekład zaczarowywaniem rzeczywistości, czego dowodem choćby finał przywodzący nam na myśl niedawne ''Pewnego razu w... Hollywood''. Twórcy wykreowali własny świat, z wyraźnymi odnośnikami do dzisiaj. Weźmy na przykład to jak wyglądają wspólnicy głównego bohatera. Antos (Jakub Gierszał) i Młoda (Sandra Drzymalska) spokojnie mogli by teraz siedzieć przy latte na Placu Zbawiciela. Po części ma na to wpływ trwający od kilku lat modowy nawrót do lat 80/90, ale nie tylko w tej wyraźnej stylizacji sprawa, a o całokształt ich ekranowego zachowania chodzi, to jak się poruszają, mówią itd. Cały romans z Tereską też raczej z bardziej współczesnej bajki, a sam Najmrodzki przypomnę, był już przecież powołany na ekran 30 lat temu przez Juliusza Machulskiego. W innej trochę, choć też rozrywkowej tonacji i przyznam, że ten* Majchrzaka choć miał mniej ekranowego czasu, to chyba ciutkę bliżej mu było do pierwowzoru. Moim zdaniem paradoksalnie użycie hitów Maanamu, Zauchy i innych - ostatnio wręcz jakaś plaga :) - plus to slow-motion bardziej nas oddala, niż przybliża do tamtego okresu. Choć jak zasugerowałem wyżej, w przypadku filmu Macieja Rakowicza i spółki jest to po prostu raczej celowy element (oby nie jedyny dostępny dla ich wyobraźni) w ich popkulturowej podróży.

* u Machulskiego zwie się Zdzisio Grębosz

_________________
...nie profesor, tylko satyr..

Takie dwie uwagi:
- biała legenda białą legendą, ale fakt faktem, ze w obliczu yego oblicza, jakie pokazalo gangsterstwo w Polsce w latach 90ych, życiorys Najmrodzkiego i jego modus operamdi przestępstw pięknieją niejako z automatu (zresztą jest o tym trochę w filmie).
- romans jak z bajki, o ile się orientuję w życiorysie Saszłyka, faktycznie miał miejsce, tyle, ze realnie bohaterka miała na imię bodajże Ula.

_________________
Film to życie, z którego wymazano plamy nudy - Alfred Hitchcock.

Nie sądzę. Ani to znane obecnie nazwisko, ani sama postać. Ja Najmrodzkiego pamiętam i właśnie dlatego raczej do kina nie pójdę.
Zresztą wartość marketingowa faceta, co to praktycznie zabija dwóch nastolatków w wypadku samochodowym jest, oględnie mówiąc, dość marna Trudno ukręcić z kogoś takiego "romantycznego złodzieja". Ale jeżeli ma to być, jak pisze Varga, jedynie zabawa, to niech się bawią.

Dzisiejszym pięćdziesięciolatkom i starszym - chyba jednak nazwisko obiło się o uszy.
Dla młodszych a także jako próba przełamania oporów u widzów negatywnie uprzedzonych - pozostaje ta druga część tytułu: "Kocha, kradnie, szanuje". Nawiasem mówiąc, ja jej nie używam, nie pamiętam i za każdym razem muszę sprawdzać czy to właśnie te trzy słowa i czy właśnie w takiej kolejności.

Po pierwsze nie odbieram nikomu prawa do krytyki, ale też chcę mieć prawo do oceny. I dziwię się tylko, że się Varga tak obnażył
A po drugie to tak - chcę w moim kraju takiej wolności twórczej w której, gdy ktoś będzie mieć super historię o szczęściu i miłości, która zdarzyła się czasie stalinizmu, to będzie mógł ją zrealizować, a nie będzie się autocenzurować, że tak nie można, nie wypada i nie należy, a zaraz jakiś Varga wyskoczy, że w nie dość czarnych barwach tło odmalowane.
I w ogóle o jakim zakłamywaniu rzeczywistości mowa? Jak film inspirowany życiorysem jednego faceta może zakłamywać całą rzeczywistość PRL? PRL-u, który trwał prawie pół wieku, był bardzo różny i inaczej odbierany nie tylko w zależności od czasu, miejsca pobytu, ale też klasy społecznej, charakteru, wieku, zawodu, płci i jeszcze miliarda rzeczy.

A "obowiązująca wizja rzeczywistości" to w tym wypadku dogmat, że PRL był zły. Powtarzano to od trzydziestu lat, powtarza się nadal, Varga powtarzał tyle razy, aż w końcu najwyraźniej uwierzył, a teraz jak ktoś delikatnie próbuje ten dogmat, nawet nie odkłamać, tylko rzucić nieco inne światło, to świat mu się wali

_________________
"Dostał obsesji na tle żyrandola!"