Forum Polskiego Kina

Reasumując wspomniana osoba miała prawo do takiej opinii pod warunkiem że interesuje się polskim kinem, a tego nie sposób udowodnić lub temu zaprzeczyć.

Możecie się czepiać i przepraszam z góry admina, ale dla mnie ten cały ciąg wypowiedzi polityków i dziennikarzy pod adresem polskiego kina klimatem sprowadza do lektury książek o Marcu 68. Bardzo podobny ton w nich dźwięczy.
Kosmopolityzm, agentura, oczernianie, niezrozumienie potrzeb prawdziwej Polski....

"Ochotnik". Nadchodzi najdroższy polski film. Mówimy o 150 mln zł
To będzie absolutny rekord w historii naszej kinematografii po 1989 r. W Polsce jest planowana realizacja filmu za, bagatela, 150 mln zł. Dlaczego tak drogo i co to za projekt?

Budżet w wysokości 150 mln zł to koszt średniego filmu w Hollywood, szacowanego na jakieś 40 mln dol. I teraz uwaga! Ostatni reżyserski projekt Mela Gibsona, udana "Przełęcz ocalonych", kosztowała właśnie 40 mln dol. I był to film spektakularny, z gwiazdami, ze znakomitą historią, świetnie opowiedziany i doceniony wieloma nominacjami do Oscara i dwoma nagrodami Amerykańskiej Akademii Filmowej. Ta wojenna opowieść na całym świecie przyniosła 175 mln dol wpływów. Można więc mówić śmiało o komercyjnym sukcesie ambitnego przedsięwzięcia o nieznanej historii z czasów II wojny światowej.

Ciągle jednak nie jest jasne skąd można pozyskać 150 mln zł, czyli jakieś 40 mln dol. To dobrej wielkości budżet w amerykańskim kinie. Może nie blockbuster, ale na pewno duży film historyczny. Christopher Nolan nakręcił co prawda "Dunkierkę" za 100 mln dol., Clint Eastwood "Snajpera" za 59 mln dol, ale Roman Polański zrobił "Pianistę" prawie 20 lat temu za 35 mln dol. Różnie jest z tymi budżetami na filmy wojenne. I tak chodzi o wynagrodzenie dla reżysera z Hollywood i rozpoznawalnego aktora.

Gdzie szukać takich pieniędzy? Warner może pomóc, ale sam raczej nie wyłoży takich pieniędzy na film z egzotycznego kraju. Pieniędzy należy szukać w naszym kraju. Jest taka instytucja. W 2016 r. powołano do działania Polską Fundację Narodową, którą tworzą przedstawiciele największych spółek Skarbu Państwa. Do wydania mają oni rocznie 100 mln zł. Za pieniądze te promowane mają być polskie sukcesy naukowe czy kulturalne.

O zaangażowaniu Mela Gibsona wspominano już od dawna. Wydaje się, że Minister Kultury lubi historyczne kino tego twórcy i że Gibson idealnie odpowiada potrzebom polskiej produkcji. Temat zaś, który ma być przybliżony w polskim filmie na pewno wyda się gwiazdorowi bardzo ciekawy. Zła wiadomość jest taka, że Mel Gibson obecnie zajęty jest realizacją drugiej części "Pasji" oraz nowej wersji westernu "Dzika banda". Zajmie mu to czas do mniej więcej 2022 r.

I tyle w moim odczuciu potrzeba czasu na dobre wstępne przygotowanie tak spektakularnego przedsięwzięcia, jak historyczny film za 150 mln zł.

Niestety wszystko to na razie to tylko moje spekulacje. Projekt otrzymał pierwsze "rozruchowe" wsparcie, można więc przystąpić do działań. 13 maja 2021 r. obchodzić będziemy 120. rocznicę urodzin Witolda Pileckiego.

Rozczarowujące otwarcie „Legionów” i „Piłsudskiego”. Czy Polacy są zmęczeni historią na ekranie?

51 tysięcy widzów otwarcia „Legionów”. 41 tysięcy widzów na otwarciu „Piłsudskiego”. Przy budżecie 27 mln złotych filmu Dariusza Gajewskiego i 14 mln obrazu Michała Rosy, są to wyniki, mówiąc delikatnie, rozczarowujące.

Co spowodowało, że Polacy nie poszli chętnie na dwa historyczne filmy pełne wielkich gwiazd w obsadzie ( Sebastian Fabijański, Borys Szyc, Magdalena Boczarska, Mirosław Baka) i nakręcone przez uznanych polskich reżyserów ( Dariusz Gajewski, Michał Rosa)? Nie można winy zwalać na polskich krytyków bombardujących widza przed premierą negatywnymi recenzjami. „Legiony” miały premierę na festiwalu w Gdyni. Krytycy, w tym piszący te słowa, musieli podpisać embargo na recenzje do dnia premiery filmu na festiwalu. „Piłsudski” miał dwie entuzjastyczne recenzje ( portal Więź i Gazeta Wyborcza) przed premierą. Negatywne opinie krytyków o obu filmach zaczęły spływać dopiero po weekendzie otwarcia. Jednak nie zapominajmy, że negatywne recenzje wcale nie mają takiego wielkiego wpływu na wybory widzów, co pokazuję chlastane niemiłosiernie filmy Vegi.

Nie może też prawica polska narzekać, że wpływ na słabe otwarcie miała jakaś nagonka „liberalnych mediów” na patriotyczne kino. „Legiony” są produkowane i pisane przez osoby o konserwatywnych poglądach- Macieja Pawlickiego/Adama Borowskiego i Tomasza Łysiaka. O ile „Smoleńsk” tych twórców rzeczywiście był kręcony z osobami wyłącznie kojarzonymi z prawicą, to „Legiony” są filmem, jak to się mówi na prawicy, „mainstreamowym”. „Piłsudski” jest natomiast obrazem filmowców nie mających absolutnie nic wspólnego z prawicą. Skoro nie krytycy kręcący nosami ( ja chwaliłem „Legiony” i krytykowałem „Piłsudskiego”) i brak „spisku liberalnych mediów”, to co spowodowało porażkę finansową obu filmów?

Ja uważam, że Polacy są po prostu zmęczeni historyczną narracją w dyskursie publicznym. Ekipa rządząca marzy o wielkiej międzynarodowej produkcji historycznej, pokazującej heroizm Polaków. Pytanie czy Polacy taki film chcą, skoro niespecjalnie tłumnie ruszają na takie kino w wykonaniu polskich twórców. A przecież filmów historycznych pojawia się w ostatnich latach sporo. Na samym festiwalu w Gdyni obok „Legionów” i „Piłsudskiego” mieliśmy choćby „Kuriera” Władysława Pasikowskiego. Akcja kilku innych filmów była umiejscowionych w czasie Zimnej Wojny („Ukryta gra”, „Obywatel Jones”, „Pan T.”) i podczas II Wojny Światowej („Czarny Mercedes”). W zeszłym roku mieliśmy na ekranach dwa filmy o „Dywizjonach 303” czy „Kamerdynera”. Żaden nie był spektakularnym finansowym sukcesem i nie dobił do frekwencji „Miasta 44” (milion siedemset tysięcy).

Czy więc teza, że tematy historyczne zostały w ostatnich czterech latach „przegrzane” jest kontrowersyjna? Może zapotrzebowanie na wysokobudżetowe historyczne produkcje się wyczerpało i dziś widzowie oczekują kina skromniejszego, gdzie wielkie wydarzenia historyczne są tłem? Jestem ciekaw otwarcia „Pana T.” Marcina Krzyształowicza. Czarno biały, wystylizowany film rozciągnięty między różne gatunki opowiada o znanym pisarzu ( w domyśle Tyrmand) walczącym z komunistycznym systemem. To jednak film o czymś więcej niż o PRLu. Komunistyczna Polska z groteskowym Bierutem palącym marihuanę jest pokazana w ożywczy sposób. Podobnie było w „Zimnej wojnie” Pawlikowskiego, która jak na skromny czarno biały film poradziła sobie świetnie (931 tyś). Tam też komunizm został pokazany przez pryzmat cenzury w kulturze. Oba filmy pokazują ciekawą wariację na temat polskiej historii.

...dwa historyczne filmy pełne wielkich gwiazd w obsadzie ( Sebastian Fabijański, Borys Szyc, Magdalena Boczarska, Mirosław Baka) i nakręcone przez uznanych polskich reżyserów ( Dariusz Gajewski, Michał Rosa)

Lubię Bakę i Boczarską, ale żeby to były wielkie gwiazdy? Nigdy bym nie pomyślał.
Czy Gajewski i Rosa są uznanymi reżyserami to też bym polemizował.

Z tymi "wielkimi" to może faktycznie przesada, aczkolwiek z pewnością są to aktorzy znani i rozpoznawalni, a Boczarska od jakiegoś czasu gra dużo i ma - mniej więcej od "Sztuki kochania" - swoje pięć minut. Albo i więcej.

Wydaje mi się, że tu nie chodzi o to czy ci aktorzy są "znani i rozpoznawalni", a w ostatnim okresie grają rolę za rolą, tylko czy są w stanie przyciągnąć widzów do kin. Według mnie nie! Fabjański, Boczarska, Baka czy Gelner to nie są tego typu nazwiska na które "się chodzi", chce zobaczyć ich nową rolę, mają moc gwiazdorskiego przyciągania.

"Jak silne nie byłoby polityczne zamówienie na nowych „Krzyżaków”, nie ma, jak widać, Aleksandra Forda, który by ich nakręcił".

Pytanie czy w ogóle dziś tzw. przeciętny zjadacz popcornu chodzi do kina "na kogoś"? Nie wiem, a przynajmniej mam wątpliwości. Raczej chadzają na temat, a aktorzy są kwestią mniej istotną.

Pytanie czy w ogóle dziś tzw. przeciętny zjadacz popcornu chodzi do kina "na kogoś"? Nie wiem, a przynajmniej mam wątpliwości. Raczej chadzają na temat, a aktorzy są kwestią mniej istotną.