Forum Polskiego Kina

Są seriale i serialiki. Trudno przecież za ważne i istotne nie tylko w karierze aktora ale i w kinematografii w ogóle nie uznać ról ot choćby : Karewicza w "Stawce..." (tak, oczywiście! ;) ) , Englerta i Kowalskiego w "Kolumbach", Fettinga w "Czarnych chmurach", Kaczora, Pawlika, Mrozowskiej i Maklakiewicza w "Polskich drogach", czy Wilhelmiego i Pokory w "Dyzmie". I na biografię każdego z tych Aktorów, zawsze będę patrzył przez dokonania serialowe. Ale fakt, były to bardziej doskonale zrobione filmy w częściach niż seriale, zwłaszcza jak to co się wyrabia od "Klanu" we wszystkich możliwych telewizjach nazywa się również serialami, więc się ta nazwa zbyt strywializowała.
A "...posterunek" oglądałem, nie wypieram się. Po X latach odświeżyłem sobie kilka odcinków. Wszyscy drażnią (na czele z pospolitym, nieśmiesznym humorem). Tylko do dwóch aktorów mój stosunek się nie zmienił - do Perepeczki (wciąż budzi uznanie) i Jakubika (wciąż drażni, choć to eufemizm)

_________________
"O, niech mnie diabli obedrą ze skóry"

Mówiąc o nieoglądaniu seriali miałem na myśli wyłącznie te, których ilość odcinków przekracza sztuk 25, no góra 30.

_________________
...i zdanżam na czas proszę pana! www.mariuszgorczynski.pl

A tak poza wszystkim, to uważam, że dzisiejszą datę należałoby zaznaczyć w kalendarzu czerwonym albo nawet złotym kolorem, bo nie przypominam sobie, kiedy ostatnio Brunner napisał recenzję jakiegoś współczesnego, nowego polskiego filmu (o ile w ogóle był taki przypadek przez te wszystkie lata). A dziś wysmażył taki tekst, że klękajcie narody!

_________________
My żyjemy!

Karel, ostatni premierowy film na jakim byłem w kinie to "Hans Kloss. Stawka większa niż śmierć". Powody chyba jasne, a wcześniej to chyba "Ogniem i mieczem" i "Quo Vadis" :P

_________________
"O, niech mnie diabli obedrą ze skóry"

Rafał, dobrze, że się przyznałeś. Teraz przynajmniej wiem, że Ty też trywializujesz słowo "serial"

_________________
"O, niech mnie diabli obedrą ze skóry"

No niestety, nie wymyśliła polszczyzna sposobu na odróżnienie seriali w zależności od ilości ich odcinków. Jest słowo "telenowela", ale ono oznacza pewien po prostu gatunek serialu, który ma nieco więcej cech charakterystycznych, niż tylko duża ilość odcinków.

_________________
...i zdanżam na czas proszę pana! www.mariuszgorczynski.pl

Z uwagi na prekursora można by taki serial nazwać słowem "Labirynt" choć byłoby to jednak obrazą dla tego serialu. Ten cenię. Chyba ze względu na wysoki poziom aktorstwa. Drzewicz, Horawianka, Lorentowicz, Pawłowski, Herman, Lutkiewicz, Wawrzoń, Bukowski, Baer. A w epizodach nawet Voit, Rysiówna czy Michnikowski.

_________________
"O, niech mnie diabli obedrą ze skóry"

Ja, jak może pamiętacie, lubię używać określenia "tasiemiec".

_________________
My żyjemy!

nie,nie, nie skomentuję tego ;)

_________________
"O, niech mnie diabli obedrą ze skóry"

A prezydent Ostrołęki który zasłynął zablokowaniem wprowadzenia "Kleru" do ostrołęckich kin właśnie przegrał wybory.

I to pokazuje, jaką siłą są miłośnicy polskiego kina! Z nami trzeba się liczyć!

_________________
...i zdanżam na czas proszę pana! www.mariuszgorczynski.pl

I jakaż nauka płynie z tej wiadomości - że nie wystarczy być byle Prosiaczkiem by być na wierzchu ;)

_________________
"O, niech mnie diabli obedrą ze skóry"

Moim zdaniem bardzo dobra nazwa. Tasiemiec z racji tej że jest pasożytem układu pokarmowego( i nie tylko np:Bąblowiec) doprowadza do różnych , często niebezpiecznych dla życia człowieka chorób. Filmowy tasiemiec czyni to samo z widzami opowiadając trywialne (często głupie) historyjki a sposób realizacji (np:cięcia w połowie dialogu i przejście do innego ujęcia) powoduje, że widz traci orientację w szczegółach fabuły. Ten sposób narracji kieruje uwagę widza nie na jakość gry aktorskiej, czy jakość zdjęć operatora, tylko zmusza go do ciągłej koncentracji w śledzeniu poszczególnych ujęć fabuły aby coś zrozumieć. Rezultatem takich operacji jest degradacja umiejętności logicznego myślenia u widzów. Zespół nabytej dysfunkcji percepcji ( np: wypowiedzenie 3-4 zdań jedno po drugim na jakiś temat do takiej osoby uniemożliwia jej ich zrozumienie ). Dość gwałtowny ale systematyczny spadek wrażliwości na piękno.
Upośledzenie własnej wyobraźni. To wszystko skutkuje tym,że widz traci poczucie rzeczywistości i jego styl życia przybiera cechy patologii czyli od tasiemca o godzinie X przez tasiemca o godzinie y do tasiemca o godzinie Z. Powoduje to w konsekwencji różne konflikty w rodzinie (zwłaszcza gdy jest jeden telewizor). Konflikty te są przenoszone na sferę życia zawodowo-towarzyskiego (takie rozmowy- a ta ładna, a ten przystojny ale ją zdradza, a ta taka ale się puszcza). To wszystko trywializuje życie wewnętrzne widzów, upośledza ich ambicje, niszczy
potrzebę obcowania ze sztuką przez duże S, prowadzi do zniedołężnienia intelektualnego. Społeczeństwo trawione taką chorobą......trzeba odrobaczyć.

Dlatego 0(zero) tasiemców, a więcej seriali ( do 20 odcinków).

Pozdrawiam