Forum Polskiego Kina

Ale cień postaci siostry Bernadetty pojawia się w "Klerze" chyba także?
Masz rację, film Smarzowskiego nie pokazał nic nowego, czego nie wiedzieliśmy do tej pory, ale jak widać w filmie siedzi siła rażenia nieporównywalnie większa niż w artykułach gazetowych, których zresztą nie było aż tak dużo poza GW, czy "Nie".
"Kler" to już nie jest zwyczajny film - to zjawisko. Manifest. I dla twórców i dla widzów.
Czytając wywiady ze Smarzowskim, z Jakubikiem, z Gajosem widać ich wściekłość i brak zgody na to, co się dzieje w Kościele. Podobnie widzowie, głosują nogami nie za arcydziełem filmowym (którym "Kler" z pewnością nie jest), tylko z IDENTYCZNEJ wściekłości.
Mam nadzieję, że ten film przekroczy punkt graniczny niczym referat Chruszczowa na XX Zjeździe... :)
Ciekawe, że główny oskarżony (Kler) praktycznie w milczeniu połyka tę gorzką pigułę. Najbardziej oburzeni są narodowi neofici, których reakcja jest dość ciekawa i charakterystyczna. Wyją, choć nie widzieli. Rechoczą, choć rechotać tu nie ma z czego.

http://telewizjarepublika.pl/takiej-mia ... 70968.html
(Notabene obserwując wypowiedzi Iwo Bendera zaczynam wierzyć w geny...)

Kompletnie zgłupieli, widząc ogromny oddźwięk na ten film.

W tej sytuacji nasze dywagacje o stricte filmowych niuansach są trudne, a wręcz niemożliwe.
Film musi się ucukrowac i uleżeć, a emocje opaść.

"Kler", co mówił sam reżyser, jest skierowany głównie do wierzących, a nie do hierarchów Kościoła, czy ateistów.
Bo:
A) nigdy Kościół nie zreformował się sam z siebie,
B) polska Kuria nie istnieje praktycznie już od dawna i została tylko jakaś resztkówka zblatowana z ojcem dyrektorem, który to faktycznie nadaje ton polskiemu KOŚCIOŁOWI.
C) Mordasiewicze mogą istnieć, tylko dlatego, że wierne owieczki dają się strzyc kompletnie bezwolnie i bezrefleksyjnie.

I jak widać adresat świetnie się z zadania wywiązuje i wali drzwiami i oknami.

Smarzowski rozsiał "zarazę" wśród wiernych i każdy milion widza jest na wagę złota w tej sytuacji.

Tak jak Wajda w latach PRL-u potrafił dotrzeć do serc i umysłów Polaków, tak Smarzowski robi to dzisiaj. Inne czasy, inni ludzie, a więc i środki muszą być inne. To już nie są czasy wielkich moralitetów, czy historycznych aluzji Wajdy, Hasa, Kutza i innych. Możemy się na to zżymać, ale tak jest. Smarzowski zasługuje na podziw, bo zrobił coś więcej niż film. On już ma swojego Oskara.
Może nie tego z czerwonymi dywanami, ale kto wie, czy nie z cenniejszego kruszcu?

Jako zawodowy straceniec zaryzykuję kolejną analogię: sprawa "Kleru" przypominać może sytuację z "Sąsiadami" Grossa. Też zarzucano autorowi liczne uchybienia, brak obiektywizmu, kłamstwa, wytykano, że to odgrzewane kotlety, a autor to łamaga, a przecież żadna książka ostatniego półwiecza nawet największego historyka stąpającego po tej ziemi nie przeorała tak polskiej historii i relacji Polacy-Żydzi, jak ona.
Analogicznie jest MOŻLIWE, że nawet niedoskonałe dzieło jakiegoś ateisty z Jedlicz może dokonać ogromnych tąpnięć w, jakoby postawionym na litej skale, polskim Kościele.

Kolejny recenzent ze słuchu:

https://wpolityce.pl/kultura/415227-pre ... na-kosciol
Nie tylko mogą, ale i występują panie ładny.

Oj nie ma ten pan dobrej ręki do kina, przypomnijmy, że objął honorowy patronat nad premierą filmu "Smoleńsk"...

A w międzyczasie na liczniku walnęło 2,5 miliona. :)

Kolejna ciekawa recenzja ręką byłego insidera popełniona:
https://jacekmiedlar.pl/2018/10/05/j-mi ... zywistosc/



W tej sytuacji nieco dziwi finalny akapit:



Ludziom dosyć trudno dogodzić... :)

TEN Międlar? Nie wiem, czy jest sens analizować jego wypowiedzi. On na to raczej nie zasługuje.

_________________
My żyjemy!

Udałem się na "Kler". I to w sposób, który zgorszy pewną część ortodoksów z Forum. Bo nabyłem naczosy i pepsi. Naczosy zjadłem jednak jeszcze na reklamach, więc w czasie filmu już niczym nie chrupałem.

Dla mnie film jest dobry, ale nie pyszny. To znaczy po kolei - idealnie trafiony w swój czas, to niewątpliwie. I proszę się tu nie doszukiwać żadnej ironii, bo jej tu nie ma. Przeciwnie. Uważam, że umiejętność trafienia z tematem w czas, w którym jest on nośny, to duża artystyczna umiejętność. To miał Wajda. I Wajda także pokazał, jak bez odzewu mogą przejść filmy dobre, którym nic artystycznie nie można zarzucić, ale zostały już zrobione po swoim czasie i nikogo nie obejdą. Patrz: "Pierścionek z orłem w koronie" i "Wielki Tydzień". Smarzowski pokazuje, że potrafi znaleźć dobry czas dla nośnego tematu. Duży plus.

Miałem jednak wrażenie, że nadmiar wątków i poboczności sprawia, że wszystko zostało jakby maźnięte, a nic nie pogłębione. Jest pedofilia wśród duchownych, jest pazerność na forsę, jest upodobanie do używek (księża piją i palą na potęgę), jest znany motyw że ksiądz ma dziecko z gosposią, jest karierowiczostwo, jest wszystko. I może właśnie trochę za dużo... Ale to wady scenariusza.

Bo opowieść w znaczącym stopniu windują na wyżyny aktorzy. Cała czwórka jest jak dla mnie rewelacyjna. Parę razy naszła mnie myśl w czasie seansu, że na ekranie jest Mistrz Gajos i jego trzech godnych następców. I to aktorzy wg mnie pogłębili to, czego nie pogłębił scenariusz. Gdyby nie (w kolejności alfabetycznej, bo nie widzę powodu by kogoś z tej czwórki wartościować) Braciak, Gajos, Jakubik i Więckiewicz, to ta opowieść miałaby wszelkie szanse, by leżeć i kwiczeć, jak, nie przymierzając, biskup Mordowicz w Watykanie przed laty. Tam jednak, gdzie coś jest scenariuszowo niedociągnięte, niepogłębione, niedorysowane - tam dorysowują aktorzy.

No i Gajos, niemal 80-letni, nie najszczuplejszy, biegający z taką energią przez błoto naprawdę zrobił na mnie wrażenie swoją kondycją.

Oczywiście zarzuty z prasy populistycznej są o kant. Film nie jest przeciwko wierze, czy religii, nie ma tam ani jednej sceny, która by pokazywała w złym świetle Kościół rozumiany całościowo, powszechnie, jako wspólnotę wierzących. Jest natomiast mocny atak na kościół instytucjonalny, tylko nie ma żadnego powodu, dla którego taki atak dokonany w sensie artystycznym (w znaczeniu, że poprzez dzieło filmowe, pokazujące coś w dany sposób) miałby być obraźliwy czy niedopuszczalny. Kościół ma też swój wymiar instytucjonalny, tworzony przez ludzi, podlega więc krytyce. Nowatorskie wręcz (zwłaszcza w polskich realiach) wydało mi się pokazanie kościoła jako korporacji. Jest tam wszystko z tej bajki - pranie brudów wewnątrz, intrygi, robienie kariery szantażem, "centrala" ponadnarodowa, poza granicami kraju, posługiwanie się własną potęgą dla kształtowania przekazu medialnego... korpo pełną gębą!

Aaa, jeszcze co do aktorów - doskonale gra cały drugi plan. Zawsze miło zobaczyć na ekranie Iwonę Bielską, po długoletniej "kwarantannie" która spotkała Magdalenę Celównę, prawdopodobnie za udział w wionczkowych filmach antysolidarnościowych wreszcie i ona pokazuje się w sporej roli, bardzo dobry jest autor książki o Romanie Wilhelmim, czyli Marcin Rychcik jako sekretarz Mordowicza, niewiele miał do zagrania Robert Wabich, ale ja go zawsze lubię na ekranie. Henryk Talar w typowej dla siebie roli z pogranicza bogacza i gangstera, w świetnej formie także Stanisław Brejdygant.

Ogólnie, bo mamy tu ten obyczaj z punktami - ja daję 7/10.

_________________
...i zdanżam na czas proszę pana! www.mariuszgorczynski.pl

Tak, TEN. Może i nie warto, ale o dziwo, facet opisał film zupełnie przytomnie i gdyby nie scena z narodowcami, kto wie, może dałby nawet maksymalną notę? ;)

Kolejna "zaoczna" recenzentka:



http://www.plotek.pl/plotek/7,154063,24 ... oxOpCzol10

A czemu to niby nie ma być wolno robić filmu o księżach? Szok.

Bardzo widać po Międlarze jak jedzie na duchownych za to że go wywalili. Niby może robić swoje mając wolną rękę, a jednak, jak to ujęła sierżant Olszańska w "07 zgłoś się" - "ambicyjka cierpi" i jak jest okazja pocisnąć po "czarnych" to Międlar daje czadu. Za to scena z narodowcami na plebanii zabolała... Ojej...

Mała polemika z Holtem i Chojrakiem uważającymi, że ksiądz posądzony o pedofilię szybciej by się doczekał obrońców niż pogoni z kijem. Moim zdaniem nieprawda! Polska prowincja, małe miasteczka i wsie, są o tyle przy kościele, że zdają sobie sprawę, że z księdzem trzeba dobrze żyć, aby załatwić bez problemu chrzest, ślub, pogrzeb... Ale już dawno nie ma tam "miłości", która by nakazywała bronić księdza za wszelką cenę. Znam trochę ludzi z małych miast. Ileż razy ludzie protestowali i to głośno, gdy ksiądz robił przekręty, albo jak biskup zabierał z parafii dobrego proboszcza. Nie było żadnego szacunku dla decyzji biskupa, tylko protesty. Mam przekonanie graniczące z pewnością, że byłoby dokładnie tak, jak pokazał to Smarzowski. Że ludzie obawiający się, że ksiądz skrzywdzi ich dzieci zareagowaliby właśnie tak, nie bacząc, że - tak jak w filmie - jest to na przykład pogrzeb matki kogoś z ich sąsiadów.

Ciekawe, że nie ma akurat w "Klerze" wątku z wiernymi, którzy wiedzą o pedofilii danego duchownego, ale nie donoszą, bo to grzech. Niedawno słyszałem o przypadku, w którym ktoś całkiem poważnie uważał, że donieść na policję na osobę duchowną "to przecież śmiertelny grzech". Tymczasem grzechem to jest właśnie dopiero takie myślenie, a zwie się to bałwochwalstwo.

Śmieszy mnie do łez "odpowiedź" na plakat "Kleru" zrobiona przez Gazetę Polską. Twarze Wojtyły, Wyszyńskiego, Popiełuszki i Kolbego i tekst, że to "Kler - nasz skarb w walce z czymś tam (nie pamiętam), komunizmem, LGBT i islamizacją". No. Szczególnie Wyszyński z Kolbem słynęli z gonienia Arabów. A Wojtyła latał po Rzymie nocą i podpalał kebaby. Naprawdę czasem jak się nie ma nic do powiedzenia to lepiej nic nie mówić. A już na pewno nie obwieszać całej Warszawy mało przemyślanym i zrobionym na szybko plakatem.

_________________
...i zdanżam na czas proszę pana! www.mariuszgorczynski.pl

Abstrahując już od tego, że dość znamienne jest wywieszenie samych osób nieżyjących, tak jakby zabrakło żywych porządnych....

_________________
Film to życie, z którego wymazano plamy nudy - Alfred Hitchcock.

Wiesz co, no pewnie to zależy od wielu warunków, ale te relacje które ja znam (Paetz, ksiądz z Tylawy itp.) świadczą, że z kłonicami raczej nikt ich nie gonił, natomiast to ci, którzy chcieli ich piętnować/osądzić mieli spore problemy. O fakcie jakiegoś samosądu nad księdzem-pedofilem nie słyszałem. Nastroje wobec kleru się wyraźnie zmieniają i oni zdają sobie najwyraźniej z tego sprawę, vide praktycznie totalne milczenie, a nawet nieśmiałe kajanie się wśród hierarchów.

Niby inna sprawa, ale pokazuje jeszcze ten stary, nabożny stosunek do księdza:
http://wiadomosci.gazeta.pl/wiadomosci/ ... BoxOpCzol6
I tego nie mówi jakiś anonimowy hejter, tylko poważny, pewnie trzęsący lokalnym mondem, prominent!

Smarzowski oto rozpowszechnia pedofilię, a w filmie (o zgrozo!) jest jeden(!) aktor, przebrany za pedofila. Jakoś nie wierze, że to tylko w Solcu Kujawskim są takie elity... ;)

Słyszałem, że do bojkotu wzywało Katolickie Stowarzyszenie Dziennikarzy, nie SDP. To drugie może i jest "spisowaciałe", ale chyba jednak takie oświadczenie, nawet dla niego byłoby lekką przesadą.

_________________
My żyjemy!

A to możliwe. To w takim razie przepraszam tak ukrzywdzone SDP.

Tak, rzeczywiście prób samosądu na księdzu oskarżonym o pedofilię jeszcze nie było. Kto wie, może Smarzowski antycypuje. A ściślej - może to, że duchowieństwo wreszcie zaczyna przepraszać spowoduje, że takiej akcji nie będzie. Bo nikomu nie życzę bycia ofiarą samosądu.

A ja mam dowód na to, że "Kler" czyni dobro! Lata temu poróżniłem się na facebooku z jednym z grających w filmie aktorów. Była to durna dyskusja, niepotrzebna kłótnia o jakieś duperele, jestem pewien, że toczona oko w oko pozwoliłaby wyjaśnić nieporozumienia. Sprawiła ona (m.in. ona, bo takich przypadków miałem więcej), że poczułem niesmak do całego facebooka i pożegnałem się z fejsem na zawsze. No ale zawieszona znajomość, świadomość poróżnienia - pozostała. Po seansie napisałem smsa chwaląc rolę, zażartowałem, że mimo nieporozumień itp., dostałem odpowiedź, że "było minęło", kontakt się wznowił. Oczywiście nie podam personaliów, o kogo chodzi, ale jest mi miło, że udało się pewne nieporozumienia uznać za niebyłe. Chwała "Klerowi".



Bo to na kilometry pachnie zachowaniem reaktywnym, wymyślonym ad hoc, bez żadnej refleksji. Jestem pewien, że nawet nie przyszło im do głowy to, co właśnie słusznie zauważasz, bo nie było czasu. Był za to na chybcika rzucony pomysł, by "dać odpór".

A jeszcze mnie nachodzi refleksja, bo tak rzuciłem, że film w żadnym stopniu nie krytykuje czy nie uderza w wiarę jako taką... Kurczę, faktycznie tak jest! To naprawdę nieźle Smarzowskiemu wyszło. W ogóle nie tknął tej duchowej strony, w żaden sposób nie uderzył w religię czy religijność. To naprawdę spora sztuka i wręcz delikatność, by tak zręcznie zrobić opowieść wymierzoną tylko i wyłącznie w ten instytucjonalny wymiar Kościoła.

_________________
...i zdanżam na czas proszę pana! www.mariuszgorczynski.pl

3 miliony.