Forum Polskiego Kina

Co za ciekawa wypowiedź:

http://www.tokfm.pl/Tokfm/7,103094,2309 ... .html#Z_MT

To zdaje się Paj-Chi-Wo zaręczał, że facet się nadaje na prezesa PISF. Bez komentarza.

Już wiemy za to gdzie idzie kasa:

Monarcha Watykanu..., piękne.

_________________
Film to życie, z którego wymazano plamy nudy - Alfred Hitchcock.

Mamy już recenzje z wyżyn władzy:


https://wpolityce.pl/polityka/386598-zl ... mach-i-tvp

Produkcyjniak i film festwialowy razem w jednym? Ciekawe.
Widać te wredne berlińskie elity się nie znajo. Przynajmniej nie tak, jak ten pan recenzent.

Aż się przeraziłem, że przegapiłem premierę.... Na szczęście nie.

Podziwiam katowanie się portalem "wpotylicę". Mnie żal czasu.

_________________
...i zdanżam na czas proszę pana! www.mariuszgorczynski.pl

Nie sądzę, bym zgodził się z Glińskim, ale gdy czytałem o fabule "Twarzy" i sposobie przedstawienia w nim Polski, to zacząłem mieć obawy, czy to nie jakaś powtórka z zupełnie nieudanego " Julia wraca do domu". Mam nadzieję, że moje obawy sie nie potwierdza, bo "Twarz" rozmyślnie pokazuje rzeczywistość w lekko skrzywionym zwierciadle, podczas gdy film Holland był strasznie serio.

_________________
My żyjemy!

Aczkolwiek nie jest do końca fajne, ze do tego pokazania wykorzystuje akurat ten temat.
Z jednego powodu. O ile w nieco podobnej sytuacji Pasikowski przy "Pokłosiu" mogl się zaslaniac, ze nie inspirował się bezposrednio autentyczna postacią osoby zbierajacej macewy - bo takich postaci było w Polsce kilka i ich losy mogły być różne, o tyle po prostu czlowiek z przeszczepioną twarzą jest w Polsce faktycznie tylko JEDEN.
I jeśli jego otoczenie traktuje go faktycznie kompletnie inaczej, niz to Szumowska pokazuje to w filmie, to ja tu jednak czuję jakis zgrzyt.
Bo teraz to otoczenie moze miec faktycznie jakies małe anse w stosunku do niego, na zasadzie "coś ty tej reżyserce naopowiadał". Z nikim jego historii pomylic nie można.
Tym bardziej, ze o ile wiem, Szumowska wymieniała nazwisko pierwowzoru jako wyrazną inspirację dla swojego filmu.
Gdzies mi tu coś trzeszczy... Oczywiscie z ostateczna oceną wstrzymam się do obejrzenia filmu, ale mam wrażenie, ze jednak tzw inspiracje powinny być ciut bardziej ogólne.

_________________
Film to życie, z którego wymazano plamy nudy - Alfred Hitchcock.

Po Twoim wpisie moje obawy ponownie się zwiększyły...

_________________
My żyjemy!

Varga obejrzał "Twarz" i wg niego coś nie za bardzo:

Najnowszy film Małgorzaty Szumowskiej jest takim ekstraktem naszego stereotypowego, ale przecież nie biorącego się z zupełnie znikąd myślenia. Ta "pogarda dla ludu" o której pisze przywołany wcześniej Krzysztof Varga jest po części przecież, efektem nieustannej przepychanki w jaką wdało się polskie społeczeństwo. Rozumiem dyskomfort pisarza, bo sam jestem zmęczony tym zacietrzewieniem powodującym ślepotę i argumentami/hasłami mającymi głównie na celu zdyskredytowanie oponenta. Tak sobie piszę, a w popularnym programie informacyjnym scenka z dnia wczorajszego - warszawska ulica, kilka protestujących pań z kwiatkami otoczonych zwartym kordonem policjantów. "Mogę przejść" - mówi jedna z nich. "Ja jestem oparty o kolegę" - odpowiada policjant nie dając możliwości przejścia pytającej. Komedia, jak Boga kocham...i może tak należało by spojrzeć na film Szumowskiej, nie wpadać w ten dyskurs, który i tak nie prowadzi do czegokolwiek poza złymi emocjami. To od nas widzów zależy jak podejdziemy do filmu i nie tylko. Ja tam przede wszystkim widzę nie pozbawioną humoru opowieść o młodym, wyróżniającym się ze swojej społeczności, człowieku. Jacek ulega wypadkowi, w którego następstwie wyróżnia się jeszcze bardziej. Życie jakie wiódł dotychczas, plany na przyszłość, dziewczyna, wszytko to staje się nieaktualne. I w sumie nic dziwnego, z takim "ryjem" bo i takie określenie słyszymy z ekranu... Jego nowa, obca twarz wydaje się większym problemem dla innych niż dla niego samego, bo nad wyraz pogodnie Jacek odnajduje się w nowej rzeczywistości. Raczej nie należy tej historii odczytywać dosłownie. Mamy do czynienia z pewnego rodzaju powiastką, co mogą na przykład sugerować zamglone momentami zdjęcia Michała Englerta, który jest jednocześnie współtwórcą scenariusza do filmu. Grubą kreską kreślą przed nami twórcy swą opowieść, co też nakłada pewien cudzysłów na odbiór całości. Szumowska widocznie nie miała, albo też nie chciała użyć małego młoteczka i dłuta przy swoim projekcie, że znów pozwolę odnieść się do słów autora "Gulaszu z turula". Weźmy choćby scenę przy pogrzebie dziadka, przerysowaną przecież maksymalnie, a przecież to samo życie, problem stary jak świat. Spuścizna po bliskich potrafi rozmontować nie jedną kochającą się rodzinę, bez względu na pochodzenie, miejsce zamieszkania i status społeczny spadkobierców. Film urwał się jakoś tak nagle, za szybko, właściwie nie doszło do jakiejś większej konfrontacji, a przecież spokojnie można było się jeszcze trochę po wyżywać zarówno na głównym bohaterze, jak i społeczności która go otacza. Może jednak nie to było celem...

_________________
...nie profesor, tylko satyr..

wiesz, Sebastianie, że podobną w tonie recenzję napisał Kałużyński z "Co ki zrobisz, jak mnie złapiesz?"

_________________
Film to życie, z którego wymazano plamy nudy - Alfred Hitchcock.

_________________
...nie profesor, tylko satyr..

Obejrzałem i ja.
Krzywiłem się na wykorzystanie unikalnej historii jako pretekstu do stworzenia filmu o mocnej wymowie, ale muszę przyznać, ze ręka Szumowskiej jest na tyle dobra, ze w trakcie ogladania filmu się o tym zapomina i traktuje film uniwersalnie.
Film jest bardzo ostrym atakiem na mentalnosc polskiei prowincji uksztłtowanej przez jasnogórski katolicyzm. Atakiem ostrym, brutalnym, biorącym pojedyncze sztuki jenców. Takim jeńcem jest postać siostry bohatera, pokazujący, ze w tym naszym zbiorowisku mozna spotkac ludzi, dla których pewne wartosci nie są jedynie fasadą do ospiewania pod wpływem na pasterce. Ale jest ona w mniejszości.
Celność niektorych scen z filmu naprawdę budzi uznanie pomieszane ze smiechem (jak scena spowiedzi albo biskupiej wizytacji pomnika Jezusa). Varga pisał o kilofie. Ok, to jest kilof. Ale zgodzę się z sebastianem i jego uwadze o ostrych podziałach - kiedy ludzi z ekranu "Twarzy" nazywa się dzis suwerenem, solą ziemi (nie mylić z solą w oku) i podlizuje się im ze wszystkich sił, nie ma racji bytu delikatne wykrzywienie zwierciadla rodem z Rancza czy "U Pana Boga w ogródku". Zyjemy w takich sobie czasach, w ktorych chamstwo, prymitywizm, agresja, ksenofobia podniosly łby i przestały byc wstydliwe - więc i artysci muszą uzywać grubszych linii.

Trudno wyroznic jakas rolę, wszyscy grają mniej więcej na równym poziomie. Nieco męczące dla (mojego) oka są zdjęcia Macieja Englerta, rozmyte na części ekranu (w pewnym momencie spytalem nawet córkę, czy to tak jest faktycznie, czy mnie po 40 h pracy wzrok szwankuje ). Mamy piękne plenery polskiego wschodniego Podkarpacia. Mamy muzykę calkiem przyjemną, dwojaką, Metallica z ostatniego albumu przeplata się z Gigim D'Agostino (powaliło mnie "L'Amour Toujours" w wersji na wiejską orkiestrę ).
Przede wszystkim mamy jednak krzywe lustro, aczkolwiek mniej krzywe niz sie na pozor wydaje. Coś jak Bareja, tylko inna konwencja.
Mam nadzieję, ze sasiedzi oryginalnego pierwowzoru nie obrazili się za bardzo na reżyserkę. Jesli juz, to obrazic się powinna znacznie wieksza grupa Polaków. Jestesmy w koncu w tym znakomici.

_________________
Film to życie, z którego wymazano plamy nudy - Alfred Hitchcock.