Plus Piłsudski.
Myślę, że gdyby Jerzy Duszyński dożył dzisiejszych czasów, byłby bardzo zdziwiony ile w jego karierze znaczy klient Kazio. Rozmawiałem na ten temat z kilkoma aktorami. Opowiadali mi, że do Barei szło się po prostu zagrać epizod i nikt nie przywiązywał do tego wagi. Ot, jedna z wielu epizodycznych rólek branych dla pieniędzy. Tymczasem po latach te epizodziki stają się tymi rolami, o które ci aktorzy są pytani. Jerzy Złotnicki mi mówił, że o minirólkę aktora w Teatrze Dwójkąt jest pytany równie często jak o Dawidka z "Ulicy Granicznej". Włodzimierz Nowak twierdzi, że wiele razy już musiał opowiadać o tym, jak kręcił scenę ślubu w której wypowiada ten nabzdyczony wierszyk ("...a węgiel to koks, to antracyt"). Maciej Rayzacher jest zdumiony, że współcześnie częściej bywa nazywany "Panem Baleronem" niż kapitanem Knothe. I tak dalej. Duszyński też by się pewnie dziwił, że najbardziej mu się pamięta "Do Bydgoszczy będę jeździł, a tutaj kupował nie będę".
Tak to działa. Komedie Barei są nieśmiertelne.