Forum Polskiego Kina

Tak. Ale piszesz to z dzisiejszej perspektywy, a to film z roku 1960, czyli sprzed blisko 60(!) lat. Na tamte czasy było to jednak dzieło ważne, pokazujący świat dziecka w sposób ostry, może nawet brutalny, choć przecież nie naturalistyczny, bo spora doza poezji czy też wspomnianej przez Anatola metafizyki też jest w "Kolorowych pończochach" wyczuwalna. W gomułkowskiej Polsce był to film wyjątkowy, ponieważ wcześniej w polskim kinie świata dzieci nie pokazywano tak, jak zrobił to Nasfeter. Teraz oczywiście "Kolorowe pończochy" nie robią już takiego wrażenia, na pewno nie szokują, ale pozostała w nich jakaś tajemnica, klimat, coś nieuchwytnego, niepodrabialnego i niepokojącego, choć mówią o sprawach z pozoru banalnych i przyziemnych.

_________________
My żyjemy!

Dziś 60. rocznica premiery "Małych dramatów" Nasfetera.

Dzisiaj, oprócz tej powszechniej znanej rocznicy, mamy też setną rocznicę urodzin Janusza Nasfetera.

Trzeba mu przyznać, że wstrzelił się z datą elegancko.

_________________
...i zdanżam na czas proszę pana! www.mariuszgorczynski.pl

Odświeżyłem sobie wczoraj film "Długa noc" - jest dostępny w sieci.
I nie dziwię się, że był to jeden z największych półkowników - 22 lata!
Pozornie nie ma w nim żadnych drastycznych scen, nikt nikogo nie zabija, a oprócz jednego maleńkiego mordobicia, nie widzimy tam kropli krwi. A mimo to rozumiem interwencję cenzury, bo i dzisiaj film ten byłby witany przez władze z dużym niesmakiem i gdyby mogli, to pewnie też by go przymknęli.
Praktycznie jest w nim zawarta cała prawda o nas samych w tym mrocznym momencie historii. A jak piszą, Nasfeter i tak dość mocno okroił scenariusz, powstały wg książki Wiesława Rogowskiego. Nie znam tej książki, ale już samo zakończenie filmu jest przecież wysoce nierealistyczne.


Film kameralny, wręcz teatralny, ale ma moc.

Pięknie o tym filmie mówi sam J. Duriasz:
https://www.otwarta.org/po-projekcji-filmu-dluga-noc/

Zestaw aktorski wysoce smakowity:
Anna Ciepielewska, Ryszarda Hanin, Józef Duriasz, Jolanta Wołłejko, Ludwik Pak, Henryk Hunko,
Zdzisław Maklakiewicz, Halina Buyno - Szymańska, Krystyna Feldman, Ryszard Pietruski.
Trudno mówić o jakości gry - to są niemal same asy.
(Duriasz zawsze robił na mnie duże wrażenie i tu nie jest inaczej.)

Podobały mi się też zdjęcia, zapomnianego kompletnie, Antoniego Nurzyńskiego.
Ważny film, który wyrzucono kompletnie z pamięci.

Dla mnie to jeden z najlepszych polskich filmów w ogóle. Szkoda, że zapomniany, bo samym aktorstwem jest to film wybitny. Co do dzisiejszej interpretacji, to zgadzam się, że mógłby narobić fermentu, ale to dobrze o nim świadczy - ja akurat lubię takie przeciąganie kijem po płocie zamiast nudnej, politycznie poprawnej agitki. Oby więcej tego typu obrazów.

_________________
Death? What do you know about death?
Sgt. Bob Barnes.

Powstał film dokumentalny o Nasfeterze, tutaj zwiastun: https://www.youtube.com/watch?v=ECjf-ylTE3k

Bardzo cenna inicjatywa, więc pominę brednie, które tu padają

_________________
"Dostał obsesji na tle żyrandola!"

Tu? Czyli gdzie, na forum?

_________________
My żyjemy!

Nie, "tu" czyli w zwiastunie Opowiadanie jakie dziś osiągałby powodzenie Nasfeter, przywoływanie Hollywood... bez komentarza

_________________
"Dostał obsesji na tle żyrandola!"

Widziałem ten zwiastun już jakiś czas temu i mam podobne odczucia, to znaczy takie, że dokument jest najprawdopodobniej taką laurką na cześć Nasfetera, z której nie dowiemy się jednak nic zbyt ciekawego o nim, a jedynie usłyszymy garść komunałów, które od zawsze są o nim powtarzane. Nie znaczy to, że wszystkie te komunały są fałszywe, ja zgodziłbym się na przykład, że Nasfeter był twórcą wyjątkowym w historii polskiego kina podobnie jak Has czy Szulkin (osobną sprawą jest to, że filmy nie zawsze wychodziły mu tak dobre, jak tym dwóm ), ale prawdziwym hołdem dla tego reżysera byłaby raczej próba wejścia trochę głębiej w te kwestie, a nie powtórzenia tego, co zawsze, przy czym to wymagałoby trochę bardziej oryginalnego podejścia. Chociaż całego filmu nie widziałem, więc nie można wykluczyć, że może zwiastun wprowadza nas w błąd.

Krzywdzące dla Nasfetera jest też redukowanie jego twórczości tylko do jego filmów o dzieciach, a zupełnie pomijane, albo niezauważane, filmy "dla dorosłych", też interesujące.

_________________
"Dostał obsesji na tle żyrandola!"

Też prawda, chociaż trochę to rozumiem, bo jednak filmy o dzieciach to była jakaś jego specjalność, coś, co go wyróżniało spośród innych reżyserów w bardzo wyraźny sposób, więc nic dziwnego, że taka właśnie "dominanta" skupia uwagę większości zainteresowanych. Zresztą - czy te filmy "dorosłe" są aż tak bardzo pomijane? (Mówiąc ogólnie, a nie w kontekście tego dokumentu, którego zresztą nie widziałem). Wydaje mi się, że "Zbrodniarz i panna", "Niekochana" i "Długa noc" zaliczają się do tych bardziej znanych filmów Nasfetera.