Forum Polskiego Kina

Ja też a co do opisywanych fleszy, jako mały chłopiec na widok Andrzeja Wasilewicza podczas spaceru po Warszawie zawolalem głośno "mama, Bukowian!". podobno, bo tego już nie pamiętam, Wasilewicz bardzo szeroko się uśmiechnął.

_________________
Film to życie, z którego wymazano plamy nudy - Alfred Hitchcock.

A no tak, pod tym względem jest to aktorka rzeczywiście WYBITNA.
Jej nazwisku i urodzie nie można kompletnie nic zarzucić. Myślałem po prostu, że mowa jest o kunszcie aktorskim.

Polecam sięgnąć po książkę "Seksbomby" Krzysztofa Tomasika. Beata Tyszkiewicz jest jedną z pięciu bohaterek, obok Jędrusik, Brylskiej, Szapołowskiej i Figury. Wydaje mi się, że tam dobrze zostało opisane i jej aktorstwo, i jej miejsce w historii polskiego kina.

_________________
...i zdanżam na czas proszę pana! www.mariuszgorczynski.pl

Dla mnie jest ona aktorką mocno jednowymiarową. To w sumie to nic złego. Jest wielu dobrych aktorów, aktorek, którym ciężko wyjść poza pewien właściwy im temperamentom schemat. Zwykle gra dystyngowane kobiety, bo taka też chyba i ona sama jest. Gdybym miał się czegoś mocniej przyczepić to do tego że nie potrafi grać głosem. W tym co mówi nie ma emocji, wszystko jest jakby wciśnięte w gorset pałacowej poprawności. Nawet jak ma się wściec to robi to w tak specyficzny sposób że brzmi to wyjątkowo nienaturalnie. Zresztą ma dość nieciekawą barwę głosu. Dla mnie jest ona jednym z symboli polskiego kina lat 60-70, ale bardziej dlatego że była w centrum tego życia niż dlatego że była aktorką wybitną. Wg mnie nie była.
Przyjaźniła się z E.Czyżewską. To ciekawa przyjaźń bo panie pochodziły z krańcowo różnych światów. Może E.Cz miała to czego B.T brakowało - niczym nieskrępowaną wolność emocjonalną przekładającą się na swobodę gry. I w kinie i w życiu. B.T mam wrażenie ciągle była skrępowana swoim nobliwym backgroundem który nie pozwalał na wydobycie z siebie większej ekspresji czy luzu. Panie uzupełniały się charakterami.