Forum Polskiego Kina

Oglądałem to sto lat temu, a nie jest tak, że główny bohater ma jakieś problemy psychiczne sam ze sobą? Wtedy trudno o logikę zachowań.

Tak, zgadzam się.

Chojrak, owszem, w pewnym sensie. Wariatem jednak absolutnie nie jest. Zresztą bardziej chodzi mi nie o postępowanie bohatera, ale wszystko, co wokół. Zwyczajnie trudno uwierzyć mi w taką historię w ówczesnych polskich realiach. Choć ogląda się to faktycznie dobrze.

_________________
My żyjemy!

A propos "Ćmy", pierwszy raz oglądałem ten film w kinie Iluzjon w ramach Akademii Polskiego Filmu. Wcześniej była, jeśli dobrze pamiętam, projekcja "Zaklętych rewirów" i niezbyt długie spotkanie z Januszem Majewskim, po którym sala się wyludniła; przez to spotkanie całość nieco się przedłużyła i projekcja "Ćmy" skończyła się dopiero jakoś wpół do pierwszej w nocy. Nie muszę chyba specjalnie wyjaśniać, że takie okoliczności sprzyjały pozytywnemu odbiorowi filmu, który wówczas zrobił na mnie duże wrażenie (może sprzyjał temu również niezbyt wesoły koloryt emocjonalny mojego ówczesnego pobytu w Warszawie; wizyty w kinie niewątpliwie stanowiły jasny punkt, stąd z czasem robiły się coraz częstsze ). Potem zobaczyłem ten film jeszcze raz, już w domu, i wtedy aż tak bardzo mi się nie spodobał, ale to może faktycznie być kwestia odpowiedniego nastroju.

Bo to jest rewelacyjny film - tylko po prostu może nieco obniżyć nastrój.

_________________
...i zdanżam na czas proszę pana! www.mariuszgorczynski.pl

Prowadziłem dziś spotkanie z Feliksem Falkiem. Falk powiedział na nim, że kilka lat po realizacji "Wodzireja" Roman Wilhelmi powiedział mu, że po przeczytaniu scenariusza "Wodzireja" w "Dialogu" marzył, że zagra Lutka Danielaka gdy ten scenariusz będzie realizowany.

Ciekawe na ile to miało wpływ na Wilhelmiego przy przyjęciu roli Dyzmy. Jak wiemy z biografii aktora, gdy odmówił Rybkowskiemu, to jego przyjaciel Maciej Domański oznajmił mu, że w takim razie Rybkowski obsadzi w tej roli Jerzego Stuhra (Domański twierdzi, że zmyślił to, właśnie po to by zadrażnić ambicję Wilhelmiego). Chwilę później Wilhelmi skontaktował się z Rybkowskim i powiedział, że jednak bierze tę rolę. Na ile niesamowicie ambitny Wilhelmi wtedy, czyli niedługo po premierze "Wodzireja", nie chciał by znów Stuhr osiągnął sukces w czymś, z czym on sam mógłby się zmierzyć.

_________________
...i zdanżam na czas proszę pana! www.mariuszgorczynski.pl