Forum Polskiego Kina

Dziś 94-te urodziny obchodzi Wiesława Mazurkiewicz, aktorka, do której mam olbrzymią słabość. Jednak jest do słabość moim zdaniem dość mocno uzasadniona. Widziałem ją w trzech rolach teatralnych. W każdej z nich była inna i zawsze charyzmatyczna. "Żelazna konstrukcja", "Kaleka z Inishmaan", "Zdaniem Amy" to były bardzo dobre spektakle Teatru Powszechnego, które jednak wiele by straciły bez udziału Mazurkiewicz. Każde jej pojawienie na ekranie przyprawia mnie o dreszcz (ten głos, ten gest, te maniery, te wszystkomówiace olbrzymie oczy), ale moje top5 wyglądałaby chyba tak:
1. Faraon - pierwsza duża rola i od razu egipskiej królowej, zagrana manierycznie, na wzór jakiejś tragedii antycznej, ale bez fanfaronady
2. Stawka większa niż życie - wyrafinowana agentka prowadząca chyba jedna z najlepszych (obok Horawianka) żeńskich gier z Klossem
3. Dom - tylko dwie sceny ale postać obłąkanej ciotki Łukasza Zbożnego, dla której świat zawalił się 1 sierpnia, zapada w pamiec
4. Rzeka kłamstwa - rewelacyjna rola w słabym serialu, dziedziczka Żabina z nadmiernie wielkopańskim gestem
5. Zaproszenie - pielęgniarka Antonina, rolą zagrana skromnymi środkami, nietypowymi dla aktorki.
Z dzieciństwa pamiętam, że urzekła mnie jako Róża dr Caserta w miniserialu Teatru telewizji "Sława i chwała", ale niestety produkcja od ponad 20 lat nie była powtarzana. No i jeszcze "Rewizja osobista", główna rola w filmie, który wczoraj zacząłem ogladac, a dzisiaj skończę, natomiast jesto dla mnie premiera, więc przed finałem nie uwzględniam w rankingu, ale duetowe gierki z Maklakiewiczem zapowiadają się smakowicie.

_________________
"O, niech mnie diabli obedrą ze skóry"

Ja słabości do niej nie mam, ale jakoś zawsze kojarzy mi się z dzieciństwem, pewnie że względu na role właśnie w "Faraonie" czy "Potopie", które to filmy oglądałem w tym czasie wielokrotnie . Głos rzeczywiście bardzo charakterystyczny, nie wyobrażam sobie, by w scenie z księciem Bogusławem w "Potopie", ktoś inny mógł lepiej wypowiedzieć kwestię: "Ludzki pan...". Z "Rzeki kłamstwa" też ją dobrze zapamiętałem, te jej utarczki z główną bohaterką bardzo smakowite.

_________________
My żyjemy!

A ja nietypowo. Bo pierwsze moje filmowe skojarzenia z Wiesławą Mazurkiewicz to pani sędzia w "Zmiennikach", która na własne oczy przekonuje się, że to nie Marian Koniuszko, tylko Kasia Piórecka, co kwituje znamiennym wyrazem twarzy, oraz "Hydrozagadka", gdzie cudownie sparodiowała Irenę Eichlerównę.

_________________
...i zdanżam na czas proszę pana! www.mariuszgorczynski.pl

Widocznie miała słabość do parodiowania matron teatralnych, bo swego czasu zrobiła to też z Niną Andrycz na łódzkich deskach. Co, jak głosi anegdota, mogło zablokować jej angaż do Warszawy.

_________________
"O, niech mnie diabli obedrą ze skóry"

Od siebie dorzucę jeszcze wartą uwagi, bardzo dobrą, wzruszającą kreację w filmie "Zakole"