Sztuka na dwóch aktorów, napisana przez młodego dramaturga Beniamina Bukowskiego, zaadaptowana przez Błażeja Peszka i zagrana przez znakomity duet: Anna Polony i Jan Peszek.
Spektakl o dwojgu starszych ludzi, którzy po przypadkowym spotkaniu nawiązują ze sobą bliską relację. Ładne to, dobrze zagrane, ale jednak nieco podszyte kiczem. Swoją drogą w sieci sporo jest głosów, że "Miłość" mocno przypomina "Spóźnionych kochanków" Whartona. Nie czytałem książki, ale jak sprawdziłem, faktycznie fabuła jest bardzo podobna. W rozmowie po spektaklu nikt tego wątku nie poruszył (te rozmowy "Postscriptum" są fajne, ale jednak nigdy nie ma w nich nawet najmniejszych głosów krytycznych - w końcu jedynymi gośćmi są aktorzy, reżyserzy i dramaturdzy; sami siebie krytykować nie będą, a prowadząca również nie ma takiego zamiaru), ale inspirację widać aż nadto.
Dopisek: na FB pojawiła się wypowiedź Bukowskiego, że on nie ukrywa swojej inspiracji tekstem Whartona, że wzmianka o tym była w programie spektaklu (Teatr Słowackiego w Krakowie) i w opisie na stronie TVP. No szkoda tylko, że nikt o tym nie wspomniał w rozmowie po spektaklu. Wyszło głupio. Torbicka pyta autora, skąd u niego, młodego człowieka, zainteresowanie takim akurat tematem, a on kwestię inspiracji przemilcza.
