Forum Polskiego Kina

Początkowo nie mogłem zdzierżyć klasycznego tekstu w połączeniu ze współczesną nam scenografią i rekwizytami, ale im później, tym było z tym coraz lepiej. Zdaje się, że pominięto wątek wiadomości, która miała dotrzeć do Romeo, że Julia jednak żyje. Wiadomość nie dotarła z powodu zarazy.
Pominięto również wątek końcowego pojednania obu rodów.

Obejrzałem połowę, resztę dokończę w wolnej chwili. Jak na razie jestem zdecydowanie na "nie".
Shakespeare jest uniwersalny, a właśnie takie naiwne uwspółcześnianie go powoduje, że tekst brzmi archaicznie i śmiesznie. Do tego aktorstwo jak ze szkolnego teatrzyku. Fatalnie. Istna katastrofa, której ofiarami są nie tylko tytułowi bohaterowie, ale także widzowie. Wątpię, bym zmienił zdanie po "doobejrzeniu".

_________________
My żyjemy!

No i faktycznie zdania nie zmieniłem. Dramat. I oczywiście nie chodzi mi o gatunek literacki. Beznadziejny spektakl, w którym trudno znaleźć cokolwiek pozytywnego, pozbawiony temperatury i jakiegokolwiek napięcia emocjonalnego między tytułowymi bohaterami. Drugi plan też słabiutki, np. Katarzyna Wajda drewniana nie mniej niż gród w Biskupinie.
Całkowite nieporozumienie.

_________________
My żyjemy!

Tak też oceniono ten spektakl w recenzjach które ukazały się na e-teatrze.
Z tym uwspółcześnianiem wszystkiego to jest rzeczywiście porażka. Ja lubię zabiegi uwspółcześniające, gdy są odpowiednio wycelowane. Sensowne. Stanowią pewne klucze znaczeniowe uwypuklające sensy poszczególnych myśli dramatu. Ale przenoszenie każdego tekstu we współczesną scenografię to jest jakaś zmora - teatru, teatru telewizji, opery, wszystkiego.

_________________
...i zdanżam na czas proszę pana! www.mariuszgorczynski.pl