karel napisał(a):
Nieudane, niestety. Mimo tylu świetnych nazwisk jakieś wymuszone, zagrane bez przekonania. Gajos jako domorosły detektyw chodzi i deklamuje, jakby na odczepnego. Trochę mi przypomniał Cieślaka z "07...", co przy całej mojej sympatii dla serialowego Borewicza komplementem dla Gajosa raczej nie jest. Karel śmieje się i płacze na przemian i w zasadzie tyle można powiedzieć o jej roli. Z kolei Hübner sprawia wrażenie śmiertelnie znudzonego swoim występem. Zaskakujące, ale chyba najlepiej wypadł Fryźlewicz, za którym nigdy nie przepadałem.
Nie wiem, co zawiodło. Kiepskie prowadzenie aktorów przez reżysera czy niezbyt dobry tekst Hena? Może jedno i drugie.
W każdym razie, jeśli ktoś nastawia się na "Prawo i pięść" w teatralnej wersji, to srodze się zawiedzie.
Rzeczywiście, spektakl niebyt udany, mimo udziału w nim wielu fantastycznych aktorów. Akcja jakoś taka niemrawa, a zachowanie bohaterów sztuczne, podobnie jak dialogi. Choć jest parę wyjątków, a i spektakl całkiem atrakcyjny wizualnie, ze względu na zmieniającą się scenerię, szerokie kadry, sceny w restauracji itp.
Gajos trochę denerwujący, grał z manierą podobną do tej w "Kocich śladach": taki jakby zblazowany, zdystansowany, wręcz rozlazły. Czyżby popadł w dłuższy letarg i samozadowolenie po sukcesie Pancernych? Zgodnie z logiką scenariuszową, bohater grany przez Gajosa powinien raczej wykazywać się determinacją i pasją w poszukiwaniu agenta - zdrajcy, a on tak jakby z uśmiechem i totalnym luzem chodzi od jednego świadka do drugiego i przepytuje od niechcenia. Porównania do Cieślaka nie wydają mi się trafne, zupełnie nie wyczuwam analogii. Borewicz to był kawał skurczybyka z ciętym językiem i chamskimi odzywkami niekiedy również wobec kobiet. Cieślak odtwarzał tę postać bardzo autentycznie, jak prawdziwy aktor. Tutaj, w przypadku Gajosa jest duże rozczarowanie.
Jeśli chodzi o wspomniane wyjątki, to podobali mi się aktorzy w rolach drugoplanowych (exc. Irena Karel
): Płotnicki, Baer, Gawlik i Kumor.
Zaloguj
Zarejestruj
FAQ
Szukaj
