Ja oczywiście także będę oglądał dalej. Rycembel jako Osiecka rzeczywiście jest przekonująca - nawet podobna fizycznie i dobrze oddająca znane cechy charakteru bohaterki (stanowczość, pewność siebie, świadomość własnej wartości). Podobała mi się też Pakulnis.
Okres stalinizmu jest faktycznie ciekawie pokazany, aczkolwiek odniosłem wrażenie pewnego anachronizmu (zwłaszcza jeśli chodzi o odcinek pierwszy), tj. że to są owszem lata 50., ale jednak po śmierci Stalina, a nie w 1952 roku - sukienki dziewcząt, jazz... Niby nauczycielka mówi, że "tego śpiewać nie wolno", ale coś mi się wydaje, że po prostu w 1952 roku nikomu by nie przyszło do głowy zaśpiewać piosenkę po angielsku na balu maturalnym. No chyba że tak faktycznie było i Osiecka zanotowała to w swoich dziennikach... Oczywistym anachronizmem jest też końcowa scena z pierwszego odcinka (z piosenką z 1962 r. ze słowami głównej bohaterki), ale zakładam, że to był taki celowy zabieg twórców, choć nie wiem czy niezbędny. A propos twórców - okazuje się, że Gliński nakręcił jednak tylko dwa odcinki, które już za nami i odcinek ostatni. Resztę wyreżyserował Michał Rosa.
Oskar Borkowski jako Cybulski nawet, nawet... Da się w niego uwierzyć, a zagrać Cybulskiego to zadanie nie lada. Natomiast Kobiela niestety wygląda w "Osieckiej" trochę jak stary łysiejący pierdoła, a nie młody i kipiący energią błyskotliwy i dowcipny aktor.
