Skusiłem się na obejrzenie całego serialu z kilku powodów - bo namówiła mnie na niego moja przyjaciółka, bo chciałem zobaczyć tę paradę wiekowych aktorów, w tym niewidzianego od lat na ekranie (za to widywanego przeze mnie na antyrządowych demonstracjach
) Józefa Duriasza. A także (a może przede wszystkim) dlatego, że to osiem półgodzinnych odcinków, czyli łącznie 4 godziny, a nie pięćset sezonów godzinnych kobył, przy których zapominam w połowie od czego się zaczęło.No i tak - ogólnie czas uważam za spędzony przyjemnie! Jest to serial rozrywkowy, więc nie spodziewałem się po nim rozważań o sensie życia, choć i takie wątki się w nim pojawiają. Trzy główne aktorki - znakomite (ponadto stwierdzam, że Małgorzata Potocka nigdy nie wyglądała piękniej i atrakcyjniej i nie jest to z mojej strony jakaś hiperbola czy przesada), podobnie jak w ogóle aktorstwo. Zwrócił mogą uwagę Zdzisław Wardejn - aktor wcielający się latami w różnej maści bydlaków i drani, tu jest nieporadny i wzruszający. Doskonale obsadzeni bracia Mroczkowie - ich legendarna niemal "drewnianość" jest tu walorem, a dobrze poprowadzeni - robią swoją robotę świetnie. W mniejszych i większych rolach aktorzy tacy, jak Lamża, Dancewicz, Zbrojewicz, Dębicki, Dyblik, Duryasz (Wojciech) oraz Józef Duriasz, a także emanujący przepiękną, stylową siwizną Olgierd Łukaszewicz oraz Andrzej Grabowski - znakomici, ale to zawodowcy, którzy poniżej pewnego poziomu nie schodzą. Moim osobistym odkryciem jest - w roli szefowej domu spokojnej starości - Beata Bandurska. Świetna aktorka i absolutnie przepiękna kobieta.
Nie do końca rozumiem dlaczego w rolach "pojazdowych" występowały pojazdy z lat 70., 80. i 90. Podkreślam - pojazdy, nie tylko samochody, Zbrojewicz jeździ stareńkim rowerem "Romet". Czy to jakiś sens głębszy, czy tylko rodzaj żartu, że w serialu są starzy ludzie, to i stare pojazdy... Nie wiem.
Zakończenie nie pozostawia wątpliwości, że czeka nas kontynuacja.
Wady - dźwięk (masa dialogów, że trzeba się wsłuchiwać) oraz pewne mielizny scenariusza. Dlaczego bohaterki palą samochód o rzut beretem od miejsca, w którym stacjonują, skoro to ślad, który na nie naprowadza? Dlaczego skradziony meteoryt leży w magazynie zakładu pogrzebowego na samym wierzchu? Tego rodzaju drobiazgów niby, a rzucających się w oczy jako nielogiczności, jest tam więcej.
Gdyby "Gang Zielonej Rękawiczki" został z pompą zareklamowany jako opowieść o miejscu starych ludzi w społeczeństwie - zasługiwałby najwyżej na 3/10. Ponieważ jednak od początku nie ma wątpliwości, że mamy do czynienia z produktem rozrywkowym - zasługuje na 7/10.
