karel napisał(a): . Krzakoski w "Co mi zrobisz..." jest żałosny, komiczny, bo to postać w sumie nieciekawa, ale jednocześnie jakoś podświadomie mu się kibicuje. .
Cpś w tym jest, co napisałeś Karelu. Ciężko, tak do końca znielubić tę postać, a pod koniec, gdy wraca z delegacji, jest go najzwyczajniej trochę szkoda. Jest to po części spowodowane zapewne tym, że miejsce dyrektora Krzakoskiego, człowieka moralnie zepsutego, zajmuje ktoś równie zdemoralizowany, a wydający się być jeszcze bardziej bezwzględny i groźny dla ogółu. Czy czegoś to nie przypomina, może i tym przypadku reżyser ''Misia'' może antycypował przyszłość 
Krzysztof Kowalewski to bez dwóch zdań wspaniały aktor. Wiele świetnych ról. Ale nie deprecjonując choćby w minimalnym stopniu umiejętności aktora, zauważmy, że jednak najważniejsza dla jego ekranowej wielkości, czy nawet nieśmiertelności wydaje się właśnie bardzo owocna współpraca z Bareją w złotym okresie tegoż. Nie widzimy go jeszcze w ''Poszukiwany, poszukiwana'', ale potem jedna mniejsza (''Nie ma róży bez ognia'') i trzy duże, w tym dwie główne role. Po kolei ''Brunet...", ''Co mi zrobisz...'' i ''Miś''. Dzisiaj pewną niedorzecznością byłoby układać zestawienie najlepszych polskich komedii bez brania pod uwagę któregoś z tych filmów. Urósł z latami Bareja, urósł również Kowalewski. Biorąc pod uwagę skalę talentu aktora i to w jak wielkim, szerokoformatowym obrazie zaczynał (''Krzyżacy") na tę Wielkość był chyba skazany
|
Ale jak najbardziej się z Tobą zgadzam. Kowalewskiego szufladkować nie ma co, bo - tak jak wspomniał o tym Brunner - był to aktor wybitny, niezależnie od tego, jakie rolę grał. Trudno też jednak zaprzeczyć, że zasłynął głównie grając właśnie takich bohaterów, o których pisałem.