Od lat się znaliśmy, o czym wiedzieli wszyscy właściwie moi warszawscy znajomi teatralno-filmowi, wieczorem byłem poza domem i od pewnego momentu telefon oszalał mi od smsów... Smutno. Wiedziałem, że pan Henio nie domaga, że mu zwykłe przeziębienie przeszło w zapalenie płuc i jest niedobrze, bo z nim samym o tym rozmawiałem przez telefon jakiś miesiąc temu.
Rzeczywiście odszedł tuż po Gawrońskim. Obaj byli moimi rozmówcami o Gorczyńskim ze strony, tym smutniej mi, bo wiadomo, że tych życzliwych dla mojej działalności mam w szczególnej pamięci.
Z ról filmowych zapamiętałem go szczególnie z "Nie lubię poniedziałku". Z kreskówek - chyba nie będę oryginalny - Homnibus w "Smerfach" brzmi mi w uszach. Aaa, i jeszcze "Krótki film o zabijaniu" i członek komisji egzaminujący Globisza, jawnie mu niesprzyjający na tym egzaminie. To oczywiście odnośnie filmu, a nie bajek.
Legenda Ateneum. Artysta, który wyśmiewaną niekiedy pozycję "aktora-halabardnika" podniósł całą swoją twórczością aktorską do rangi prawdziwej sztuki scenicznej.
Brunner - ale ja pamiętam co to było z Pawłowskim, bo zadałem Łapińskiemu analogiczne pytanie.
Stawka Pawłowskiemu nie odpowiadała i powiedział, że ma gdzieś granie epizodu na pograniczu statystowania za takie kiepskie pieniądze. To była połowa lat 90. Teatry wtedy naprawdę cieniuteńko przędły w porównaniu z tym, co było kiedyś i co w sumie jest dziś.