Dla mnie wyjątkowo smutna wiadomość, bo fanem Budki Suflera byłem.... nawet dokładnie pamiętam od kiedy. Od wakacji 1993 roku, gdy w zapomnianym już telewizyjnym programie-konkursie piosenkowym "Muzyczna Jedynka" usłyszałem utwór "Ragtime" z płyty "Cisza". Natychmiast za swoje zaskórniaki pokupowałem sobie wszystko, co tylko stworzyła Budka Suflera. Na kasetach magnetofonowych, bo to były czasy popularności tego nośnika.
Rzeczywiście, to aż nieco dziwne, że tak zdolny kompozytor tak niewiele stworzył dla kina. "Zdolny kompozytor" to zresztą wg mnie mało, bo moim zdaniem w dziedzinie muzyki rozrywkowej Romuald Lipko ocierał się o geniusz. Wszechstronność - niebywała. Jego kompozycje z lat 70. to surowy, ostry rock. Wiele innych jego piosenek to lekki i wpadający w ucho pop. Inne kompozycje, takie jak "Nic nie może wiecznie trwać" Anny Jantar, "Jestem twoim grzechem" Izabeli Trojanowskiej, "Podwórkowa kalkomania" Urszuli, czy "Aleja gwiazd" Zdzisławy Sośnickiej - to z kolei New Romantic, muzyka elektroniczna. Nastrój jego piosenek też przeróżny. Np. "Czas ołowiu" - mroczne, posępne, takie że ciarki chodzą. A "Piąty bieg" dla odmiany - wesołe, radosne, optymistyczne. Podobnie jest, gdy spojrzeć na jego piosenki od strony odbioru przez publiczność. Niektóre jego utwory to symfoniczny rock dla koneserów, albo jakieś muzyczne poszukiwania, z pogranicza rocka, bluesa i jazzu. A obok tego - "Takie tango", jeden z największych hitów polskiej muzyki XX wieku i kto wie, czy nie największy przebój ostatniej dekady tegoż stulecia. W pewnym czasie podśpiewywali to chyba wszyscy.
Tak w skrócie - w dziedzinie muzyki rozrywkowej - ten facet umiał WSZYSTKO!Kino nie wykorzystywało jego talentu, ale bez wątpienia wiadoma scena z "Przepraszam czy tu biją" bez jego kompozycji, bez Budki Suflera, nie byłaby tym, czym jest w pamięci kinomanów.