Forum Polskiego Kina

Wiadomośc podał na swoim FB krytyk Łukasz Maciejewski.

Ogromna indywidualność, wielki wizjoner. Reżyser najlepszego "Tanga" Mrożka jakie widziałem.

No i autor "Ga Ga chwała bohaterom", kto nie wie czy nie najlepszego polskiego sci fi.

_________________
Film to życie, z którego wymazano plamy nudy - Alfred Hitchcock.

Spodziewałem się tego. Od paru miesięcy słyszałem, że przekazuje swoje materiały, zapiski, fotosy do Filmoteki Narodowej, że już nie wychodzi z domu... Pamiętam jego przemówienie na pogrzebie Krzysztofa Teodora Toeplitza 9 kwietnia 2010, dzień przed katastrofą smoleńską. Ledwo już mówił i cały dygotał. Było wiadomo, że jest źle. Niesamowite, że przeżył jeszcze 8 lat potem.

Dla mnie osobiście - smutek, żal. Odszedł jeden z tych reżyserów, których ceniłem szczególnie. Uprawiał ten typ fantastyki, który uwielbiam - pokazywał przyszłość poprzez dekonstrukcję teraźniejszości po to, by opowiadać tak naprawdę o rzeczywistości całkowicie mu współczesnej. Jego cztery filmy - "Golem", "Wojna światów - następne stulecie", "O-bi, o-ba. Koniec cywilizacji" i "Ga-ga. Chwała bohaterom" stanowią dla mnie absolutny kanon kina ulubionego i wraz z "Czułymi miejscami" Piotra Andrejewa, "Superwizją" Roberta Glińskiego i "Człowiekiem z magicznym pudełkiem" Bodo Koxa stanowią taki mój kanon polskiej fantastyki. Tej właśnie niekosmicznej, nielaserowej, ale rozbijającej świat współczesny na szczątki i budującej z tych szczątków przerażające, acz fascynujące wizje.

W latach 90. polubił bardzo współpracę z aktorami Warszawskiego Teatru Pantomimy przy Teatrze Żydowskim. Moi koledzy, zwłaszcza Grzesiek Kulikowski i Rysio Kluge, grali u niego w "Mięsie", "Karierze Artura Ui", "Ubu Królu". Nasłuchałem się mnóstwa barwnych anegdot o Szulkinie, w większości opierających się na jego kolorowej, wybuchowej osobowości. W większości także nie nadających się do powtarzania na forum ze względu na barwny język i umiejętność wielopiętrowych przekleństw, którą Szulkin miał ponoć doskonale opanowaną.

Niezwykle żałuję, że nie zrealizował swojego marzenia - czyli filmowej bądź telewizyjnej adaptacji "Króla Maciusia I". W jego wykonaniu z pewnością byłoby to fascynujące, bardzo mądre, bardzo antywojenne i bardzo ciekawe.

_________________
...i zdanżam na czas proszę pana! www.mariuszgorczynski.pl

Niewątpliwie wielka indywidualność polskiego kina. Reżyser obdarzony oryginalną wyobraźnią, stylem, obdarzony darem obserwacji rzeczywistości, której potem nadawał kształt filozoficznego, mrocznego, niepokojącego S-F. Mój ulubiony film Szulkina to "Golem", ale jego pozostałe filmy o charakterze antyutopii też dawały mi sporo satysfakcji.

_________________
My żyjemy!

Co mnie przede wszystkim uderzało w kinie Piotra Szulkina, to samotność bohaterów jego filmów i nie chodzi mi to, że mało zaludnione były to światy, bo przecież w "Golemie" przestrzeń po którym porusza się Pernat jest właściwie wyludniona, w Australi-458, czy mieście w którym żyje Iron Idem też jakiś żyjących, ruchliwych ulic tak charakterystycznych dla większych miast nie uświadczymy. Ludzie w większej iloci zbierają się jedynie na jakieś big show, tak jak na przykład odlot Marsjan. Owszem, w "O-bi, O-ba..." mamy nagromadzony tłum w betonowej budowli, ale to tylko bezwładna, otępiała masa i kilku szaleńców Ta samotność była przede wszystkim wewnątrz szulkinowskich bohaterów, wpisana jakby odgórnie, choć wynikała z ich większej świadomości, z tej niemożności porozumienia się z innymi, a w konsekwencji buntu i niezgody na to co dookoła. Podziwiam u Szulkina wyobraźnię z jaką potrafił, właściwie z niczego, bardzo konsekwentnie wykreować światy w swoich filmach, w kinie tak minimalistycznym, a jednocześnie uniwersalnym, bogatym w we wnioski i refleksje które możemy wysnuć po sensach.

Sam reżyser ponoć też był samotnikiem, a mi z sumie nielicznych materiałów, wypowiedzi zamarłego, które miałem okazję przeczytać, kojarzył się za kimś w rodzaju myśliciela, kogoś zawsze w opozycji, w kontrze do rzeczywistości. Szczególną uwagę zwracał na znak plastyczny, siłę gestu który zobaczył w ''Iwanie Groźnym" i który to film najbardziej wpłynął na jego myślenie o filmie. Uważał, że z filmu Eisensteina czerpali twórcy filmów Disneya. Z polskiego podwórka cenił bardzo między innymi twórczość Munka, a na przykład w "Upale" Kutza podobała mu się wizja takiej wyludnionej Warszawy, co niejako koresponduje z pustym, jeśli chodzi o gatunek ludzki, pejzażem jego własnych filmów. Z takich ciekawostek pamiętam jeszcze, że za najlepszy(szczery) film Zanussiego uważał jego pełnometrażowy debiut, a Bajonowi zazdrościł "Arii dla atlety".
Lecz filmem który zrobił na nim największe w życiu wrażenie, była kreskówka obejrzana gdy był małym dzieckiem, w której wieki metalowy robot goni coś małego, misia, lalkę czy po prost jego samego jak to później interpretował. Dogonił
...ale jak sam pisał, nie bał się samej śmierci, a raczej tej tępej siły jaką uosabiał ów metalowy robot.
Odszedł twórca który robił kino trudne, ale wartościowe w pełni tego słowa i na swój sposób efektowne, szkoda tylko, że w pewnym momencie zabrakło miejsca na takie kino.

_________________
...nie profesor, tylko satyr..