Trochę niewykorzystana na szklanym ekranie - chyba zabrakło w naszym reżyserskim uniwersum kogoś pokroju powiedzmy Roberta Altmana - bo było w wyglądzie, spojrzeniu Mirosławy Marcheluk coś intrygującego, jakaś tajemnica, a jednocześnie, że tak się wyrażę - taka zwyczajność, anonimowość nieznajomej z ulicy, czy spotkanej w kolejce kobiety, na którą specjalnie nie zwracamy uwagi. Do tego biła od niej inteligencja połączona z cynizmem, czy nawet szczyptą czegoś w rodzaju bezwzględności, czy nieprzejednania. Oj -tu sie powtórzę - przegapili coś nasi filmowcy
Ciekawa rola w ''Zdjęciach próbnych'' gdzie grana przez nią kobieta ma krótki romans z głównym bohaterem, i rzecz jasna wspomnianie już przez Rafała ''Wahadełko'' w którym aktorka pokazuje próbkę swoich możliwości.
