Dopiero kilka ładnych dni po zgonie do mediów trafiła wiadomość o śmierci Romana Załuskiego. Jednego z niewielu polskich reżyserów epoki PRL-u, który próbował uprawiać kino gatunkowe. Myślę, że w tym dziele ustępował Majewskiemu i Gruzie, ale niewątpliwie notował większe sukcesy niż Piestrak.
Rozmawiałem z nim telefonicznie jakieś pół roku temu - pytając o etiudę szkolną w jego reżyserii, w której grał Gorczyński. Spodziewałem się, że nic z tych dawnych czasów nie pamięta. I nie omyliłem się, ale miło było porozmawiać. Czuło się już, że to człowiek wiekowy.
"Zaraza", "Kardiogram", "Anatomia miłości", "Wściekły", "Wyjście awaryjne" - te stawiam najwyżej. "Kogle-mogle" bardziej doceniam za klimacik, niż osobiście lubię. "Komedia małżeńska" też ma fajny klimat, ale nie wskakuje do grona moich ulubionych. Reszta jego filmów w zasadzie pozostawia mnie obojętnymi, z jednym wyjątkiem, a jest nim "Godzina za godziną". Film o tematyce samochodowej i naznaczony tragicznym wypadkiem samochodowym, w którym - jeszcze przed premierą - zginął grający główną rolę Aleksander Iwaniec i kilka innych osób z ekipy. Nie zmienia to faktu, że film jest - obiektywnie rzecz ujmując - niemożebnie wręcz nudny. Zbliżenia twarzy Iwańca za kierownicą ciągną się jak guma od majtek, zaś jego dyskusje społeczne z Zygmuntem Malawskim mogą uśpić w try miga. A mimo to ja ten film po prostu lubię za jakiś... nastrój, klimat, niespieszność pokazanego w nim świata. Widzę obiektywnie, że to nudy na pudy, a jednak ten film lubię.
